Berlioz jazz

Hector Berlioz moest niks hebben van tradities, en ook niet van het muziekestablishment

Mijn moeder keek ernstig. Ze kwam mij, toen 6 jaar oud, ophalen uit school, maar ik wilde niet mee – ik moest en zou met een klasgenootje mee naar huis om met zijn Turtles te spelen. Nee, dat kon echt niet. Eenmaal in de auto vertelde ze waarom. Hector was dood.

Een groot schuldgevoel maakte zich van mij meester. Hector, mijn kleine, grijze aan kabels knagende konijn: ik had alleen in de eerste twee dagen dat hij bij ons was naar hem omgekeken. Als hij eens los mocht lopen, verstopte ik me uit angst zo diep mogelijk in de bank, want dit diertje was eigenlijk helemaal niet zo schattig als verwacht toen ik in de dierenwinkel vroeg of hij alsjeblieft bij ons mocht komen wonen. Hectors onuitstaanbare gedrag was mij aan te rekenen – ik had hem verwaarloosd. Alles wat ik vanaf dat moment zou doen zou in het teken staan van het Grote Rechtzetten.

Over de auteur
Merlijn Kerkhof is redacteur klassieke muziek van de Volkskrant.

Toen ik later kennis zou maken met het werk van de componist Hector Berlioz (), dacht ik: ja, dat konijn moest wel een reïncarnatie zijn. In zijn muziek herkende ik een bijtgrage gast, en inderdaad, in zijn biografie las ik dat hij zijn ex had willen vermoorden, waar


La Vie de Berlioz

Frankrijk/​USSR/​België Biografie van Jacques Trebouta. Met o.a. Daniel Mesguich, Robert Rimbaus, Nadine Alari, Mathieu Kassovitz en Anne-Laure Meury.

Mini-serie over het vrij bewogen leven van de Franse componist Hector Berlioz en zijn voor de 19e eeuw buitenissige fantastische werken die niet steeds in de smaak vielen. De serie legt de nadruk op zijn mislukkingen en triomfen, zijn faillissementen en plotselinge rijkdom, zijn reizen naar Itali[KA3]e, Duitsland, Oostenrijk en vooral Rusland, zijn eerste liefdespassie en zijn relaties met o.a. de pianiste Camille Moke, de Engelse actrice Harriet Smithson (die zijn echtgenote werd), de zangeres Marie Recio, de verleidelijke Russin Liouba. Een mengsel van melodramatiek en biografische elementen. De titelrol-speler Mesguich tracht de hevig gekwelde musicus uit te beelden maar hij vestigt zelden de indruk dat er weinig componisten waren die zo door karikaturisten werden bespot, geplaagd en achtervolgd als Berlioz.

credits

Regie:
Jacques Trebouta
Cast:
Daniel Mesguich, Robert Rimbaus, Nadine Alari, Mathieu Kassovitz, Anne-Laure Meury, Anne Roussel, Igor Tyczka, Marina Leutova, Boris Plotnikov, Anna Tveleneva
Jaar:
Alt. titels:
Vie de Berlioz, La
Genres:
Biografie, Muziek, Drama
Trefwoorden:

Wijze cynicus, spottende ongelovige
Het eerste deel van Berlioz' memoires vertaald in Privé-Domein

Mijn leven, door Hector Berlioz Uitgever: De Arbeiderspers, Privé-Domein, f 39,50

Maarten 't Hart

Spijtig genoeg hebben maar weinig componisten hun memoires geschreven. Ze zijn er meestal niet aan toegekomen omdat grote componisten - Bach uitgezonderd - een betreurswaardige neiging hebben om jong te sterven. En de groten die wel heel oud werden. Richard Strauss, Verdi, bleven doorcomponeren, zodat er geen tijd overschoot om memoires te schrijven. Van de vijf grootste componisten heeft alleen Richard Wagner de tijd gevonden om, en dat wel uitzonderlijk uitvoerig, en helaas weinig waarheidsgetrouw, zijn leven te beschrijven. Die memoires zijn tamelijk onleesbaar, op enkele geestige gedeelten na. Zo beschrijft hij prachtig hoe hij voor de eerste keer in het huwelijk treedt.

Op de regel dat componisten hun memoires niet schrijven, vormen de grote Russen een uitzondering. Glinka gaf ons in Aus meinem Leben - in die Duitse vertaling ken ik het werk - een aardig beeld van zijn loopbaan. Rimski-Korssakov schreef doodsaaie, maar wel informatieve memoires: Prokovjev vertelde vooral uitvoerig over zijn kindertijd in zijn autobiografie; Stravinsky schreef een heel

Hector Berlioz

Hector Berlioz was de meest romantische onder de romantici: zijn voortdurend wisselende gemoed spleet het traditionele symfonieorkest uiteen in talloze divisies en zijn idealistische verlangen vervaagde de grenzen tussen symfonie, opera en oratorium. Geen wonder dat zijn revolutionaire expressie weinig waardering oogstte: in die tijd was menigeen amper bekomen van Beethovens innovaties. Het onbegrip… was wederzijds: Berlioz haatte de conventies van het gangbare concertbedrijf. In een van zijn geschriften droomde hij van de utopische stad Euphonia, waarin de commercie uitgebannen was en alles in dienst stond van de kunst. Pas na zijn dood kreeg Berlioz de erkenning die hij verdiende. De meeste muziekliefhebbers kennen Berlioz vooral van de 'Symphonie Fantastique', waarin de componist een aantal opiumvisioenen uitbeeldde. Met deze uit de hand gelopen 'bad trip' trachtte hij het hart van de Shakespeare-actrice Harriet Smithson te veroveren. Andere hoogtepunten zijn de dramatische legende 'La Damnation de Faust', de symfonie 'Roméo et Juliette', het Requiem en de opera 'Les Troyens'. (HJ)meer

Hector Berlioz ()


Geschiedenis: Hoe zag onze wereld er vroeger uit en wat gebeurde er toen?

Franse componist

De Franse componist, muziekcriticus en dirigent Hector Berlioz was een belangrijke vertegenwoordiger van de romantiek in de eerste helft van de negentiende eeuw, maar hij kreeg tijdens zijn leven niet veel waardering. Dankzij het schrijven van recensies en een gift van Niccolò Paganini kon hij zich toch weer wijden aan het componeren.

Opleiding

Louis Hector Berlioz werd op 11 december geboren in La Côte-Saint-André in het Franse departement Isère. Hij was de zoon van een plattelandsdokter en leek aanvankelijk voorbestemd om in de voetsporen van zijn vader te treden, maar gaf zijn studie medicijnen in Parijs op om muziek te gaan studeren. In begon hij aan het conservatorium in Parijs. Vooral de werken van Christoph Willibald Gluck maakten veel indruk. Hij zou deze componist altijd blijven waarderen.

Symphonie Fantastique

Berlioz speelde fluit, flageolet en gitaar. In componeerde Hector Berlioz de 'Symphonie Fantastique', waarin hij zijn gevoelens voor de actrice Harriet Smithson vastlegde. Hij won met dit stuk dat jaar de Prix de Rome. Twee jaar later bezocht Harriet een concert van Berlioz in Parijs en werd aan de componist vo