Biografie yvonne kroonenberg

Yvonne Kroonenberg: ‘Als er sprake is van enige bloei, is die na mijn dertigste gekomen. Ik was eindelijk waar ik zijn wilde. Ik vond studeren akelig, jonge mensen onplezierig en nu bevond ik me ineens tussen mensen die ik aangenaam vond. Oudere mensen. Mensen die me niet hoefden te overtreffen, die geen drang hadden te imponeren. Rust. Religie heeft nooit een rol gespeeld in mijn leven. Thuis waren we niks en nog elke dag ben ik daar blij om. Er is me geen angst voor seksualiteit ingeboezemd, geen respect voor gezag dat zich niet bewezen heeft. Religie is geen interessante emotie. Een sterke politieke hang was er ook niet. Vrij Nederland lag er. M&#;n ouders waren liberaal links; een compassie met mensen die het minder hadden getroffen, maar nooit dogmatisch. Ik ben me ervan bewust dat ik erg veel geluk heb gehad wat dat betreft. Ik heb nooit zo&#;n jas hoeven uittrekken.

Het was een vriendelijk, uiterst progressief gezin. De kinderen waren heel belangrijk; praten aan tafel. Mijn vader was een soort heavy intellectueel; hij las vreselijk veel, sprak veertien talen. Een indrukwekkende man die zelf vond dat hij mislukt was. Het kon altijd beter. Lezen en leren. &#;Je moet je geest meubileren,&#; riep hij dan. Gebruik maken van je kwaliteiten. Hij was de