Annie m.g. schmidt zelfdoding
Dichteres des Vaderlands avant la lettre
Kapelle, 20 mei – Amsterdam, 21 mei
Geschreven door Marie-José Klaver
‘Niet houden van Annie M.G. Schmidt’, is volgens Jos Joosten, hoogleraar Nederlandse letterkunde aan de Radboud Universiteit, het laatste Nederlandse taboe. Er zijn maar heel weinig Nederlandse kinderen en volwassenen die haar werk niet kennen en er niet van houden. Kenmerkend voor Schmidt zijn haar veelzijdigheid - ze schreef gedichten, verhalen, romans, sprookjes, stripverhalen, hoorspelen, televisieseries, toneelstukken en musicals -, haar oproep tot rebellie en haar sublieme taalgevoel. Veel van wat zij heeft geschreven is doortrokken van spottend verzet tegen gezag en burgerlijkheid en klinkt als een klok.
Anna Maria Geertruida Schmidt werd geboren in een domineesgezin in Zeeland. Ze had geen gelukkige jeugd. Haar ouders hadden een slecht huwelijk en Annie die thuis ‘Zus’ werd genoemd viel uit de toon tussen de dorpskinderen omdat ze graag boeken las en weinig buiten speelde. Na de hbs begon Schmidt aan een studie rechten die ze al snel opgaf om naar de bibliotheekschool te gaan. In werd ze directeur van de bibliotheek van Vlissingen en vanaf tot tot werkte Schmidt als documentalist en redacteur bij Het Parool in Amsterdam. Onder de titel Impressi «Niet iedereen hoeft je altijd maar aardig te vinden», had Schmidt tegen de actrice Nettie Blanken gezegd. Dat dit voor haarzelf een met pijn en moeite verworven inzicht was, wordt duidelijk uit de biografie die journaliste Annejet van der Zijl over Annie M.G. Schmidt schreef. Haar leven lang was «Annie», zoals haar biografe haar consequent aanduidt, in de weer om de mensen om zich heen op afstand te houden en tegelijkertijd aardig gevonden te worden. Over het algemeen wist ze hierin wel een balans te vinden, zeker gedurende de tijd dat ze naast haar werk er een gezinsleven op nahield. Maar nadat haar man was overleden, in , werd ze ongebreidelder bits en bot. Van der Zijl citeert onder meer zoon Flip over Annies giftige buien: «Ze kon je dan diep treffen, juist omdat het op een bepaalde manier zo verschrikkelijk ráák was wat ze zei. Na zon uitbarsting was ze heel berouwvol en ging het weer een tijdje goed.» Anna heeft Van der Zijl haar levensverhaal genoemd, hiermee de zwaan erend die groeide uit het lelijke eendje dat Annie lange tijd was. Tot haar 35ste voldeed Annie aan het stereotype van de ongetrouwde, dikkige bibliothecaresse, een gezellig leventje met vriendinnen leidend in de provincie. De door haar in de steek gelaten moeder, onge Door de inzet dient Anna, de biografie die Annejet van der Zijl schreef over Het leven van Annie M.G. Schmidt (ondertitel), zich terstond aan als een spannend verhaal. Zoekend naar de ring van zijn overleden moeder stuit de zoon van Annie Schmidt op de verloren gewaande briefwisseling tussen zijn ouders. Deze vondst, aangevuld met de vooroorlogse correspondentie van Schmidt, trekt de weifelende Van der Zijl over de streep: zij zal de biografie van de populaire auteur schrijven. Deze inzet is niet toevallig, want Van der Zijl plaatst zich met haar boek expliciet in de Angelsaksische biografische traditie, die de nadruk legt op het verhalende element. Dit wordt ook zichtbaar bij de introductie van Dick van Duijn, de man die de hoofdrol vertolkte in het leven van Annie Schmidt. ‘De Rotterdamse haven dreunde weer van activiteit en als Dick van Duijn in een scheepsruim afdaalde om monsters van de lading te nemen, woei hem de geur van vreemde landen tegemoet. Het rook naar welvaart, zowel voor de stad die aarzelend begonnen was haar in de meidagen van verwoeste hart te herbouwen, als voor hemzelf en zijn laboratorium, dat na de magere Anna Maria Geertruida Schmidt[Kapelle – Amsterdam ] Zij werd geborenin een dorpje op Zuid Beveland. Haar vader was daar dominee. De betekenis van het oeuvre van Annie M.G. Schmidt en de invloed ervan op generaties kleine Nederlanders en Belgen is nauwelijks te overschatten. Schmidt debuteerde in , maar pas na de oorlog begon haar carrière echt. Toen begon ze met het schrijven van de verhaaltjes over Jip en Janneke, waarvoor haar vriendin Fiep Westendorp de tekeningen maakte. Later verschenen bekende kinderboeken als Abeltje, Wiplala, Minoes, Pluk van de Petteflet, Otje, en Floddertje. Daarnaast schreef Schmidt ook voor volwassenen: columns, cabaretliedjes voor onder anderen Wim Kan en Wim Sonneveld. Ook de televisieserie Ja zuster, nee zuster is een begrip in Nederland. In ontving Schmidt als eerste de Staatsprijs voor kinder- en jeugdliteratuur, voor haar hele oeuvre kreeg ze in de Constantijn Huygensprijs, en in kreeg ze uit handen van Astrid Lindgren de hoogste internationale prijs voor kinderboeken: de Hans Christian Andersenprijs. Gewoon en buitengewoon tegelijk
Van Zus naar Annie
Bespreking van de biografie van Annie M.G. Schmidt door Annejet van der ZijlGa naar voetnoot1.
G.F.H. Raatbiografie: Annie M.G. Schmidt
Annie volgde de lagere school in Kapelle en volgde de h.b.s. in Goes. Zij ging naar Den Haag om een notariaatstudie te doen, maar stopte daar snel mee. Ze behaalde wel een certificaat steno en typen bij het Instituut Schoevers.
In werkte Annie als au-pair in een gezin in Hannover.
Terug in Nederland werd ze bibliothecaresse. Ze werkte onder meer bij de bekende Amsterdamse Nutskinderleeszaal. In werd ze directrice van de Openbare Bibliotheek van Vlissingen. Daar zette ze een kinderleeszaal op.
Annie M.G. Schmidt debuteerde in met gedichten in Opwaartsche Wegen. Haar eerste bundels verschenen 12 jaar later: En wat dan nog?, een dichtbundel voor volwassenen; Brood en Mandelpers, een speciale uitgave voor de maand december en Het fluitketeltje: haar eerste kinderversjesbundel.
In was Annie Schmidt chef van de documentatie van Het Paroolgeworden. Een jaar later begon ze in die krant kinderversjes te publiceren. Met een aantal collega's zette zij het journalistencabaret De Inktvis op, waarvoor ze stukjes en liedjes schreef en waarin ze ook zong en speelde.
Wim Kan en Wim Sonneveld merkten haar tal
Ook haar biografie spreekt overigens tot de verbeelding. Schmidt had v