Willem b drees
Willem Drees (), icoon van de sociaal democratie
Van tot en met was Willem Drees actief in de Nederlandse politiek. Aanvankelijk als stenograaf in vergaderzalen van gemeenteraden en het parlement, maar vanaf ook als raadslid, statenlid in de provincie Zuid-Holland, als Tweede Kamerlid, als minister en ten slotte als minister-president. Hij werd geroemd om zijn enorme werkkracht en ongeëvenaarde dossierkennis, eigenschappen die hem in staat stelden om snel tot de essentie van complexe zaken te komen. Drees gaf tien jaar lang () uiterst behoedzaam leiding aan vier kabinetten en loodste Nederland met wisselend succes door de wederopbouw, de onafhankelijkheid van Indonesië en een diepe crisis in onze monarchie (de Greet Hofmans-affaire).
Na zijn afscheid bleef het bepaald niet stil, want tot op zeer hoge leeftijd hield Minister van Staat Drees voordrachten en schreef hij boeken en artikelen. Uiteindelijk droogde de stroom geschriften langzaam op rond , hij was toen de 95 jaar al gepasseerd. Zijn gehoor en gezichtsvermogen waren te ernstig aangetast en zijn laatste teksten moest Drees noodgedwongen dicteren aan zoon Jan. Zoals zijn biograaf Jelle Gaemers terecht schrijft: ‘Drees had een lange levensavond’.
Het begon allemaal, het is goed je dat nog eens expliciet te realiseren b
Biografie: staatsman Willem Drees nu ook breder belicht
Zoals Mark Rutte dagelijks naar Algemene Zaken aan het Binnenhof in Den Haag fietst, wandelde Willem Drees, in ook tien jaar premier, tweemaal daags (want hij at tussen de middag liefst thuis) naar dat departement, toen aan Plein En steevast zo strikt op tijd dat meisjes die hem dagelijks op weg naar school ontmoetten op een dag (zoals Simon Carmiggelt in Het Parool schreef) verschrikt uitriepen: ‘We moeten opschieten. Drees is al hier.’
Het is een anekdote die hem typeert: staatsman maar eenvoudig, een gezinsmens, stipt volgens de regels. Het citaat is al in menige biografie van de sociaaldemocraat Drees () aangehaald, Jelle Gaemers is lang niet de eerste die er één publiceert.
De hoofdpersoon zelf wees al bij zijn leven de politicoloog Hans Daalder, lang bestuurder van Het Parool, als zijn biograaf aan. Deze kon echter pas aan de opdracht beginnen na zijn emeritaat als hoogleraar in , en ondertussen waren er al vier journalistieke biografieën van Drees verschenen. Daalder nam de jonge historicus Jelle Gaemers () in de arm, die steno moest leren omdat Drees alles opschreef in een, haaks op zijn reputatie, slordige variant van dat kortschrift.
Tussen en verscheen bij Balans het resultaat van hun arbeid: een wetens
Het leven van Willem Drees () die onder meer tussen en premier van Nederland was, werd al eens zeer uitvoerig beschreven. Immers tussen en verscheen van de hand van politicoloog en archivaris Hans Daalder en historicus/biograaf Jelle Gaemers een uitvoerige wetenschappelijke biografie in vijf boekdelen, goed voor bladzijden. Maar deze, inmiddels uitverkochte, biografie verzoop in de kleinste details en was niet prettig om lezen. Het was allemaal een beetje te veel van het goede. Bovendien was er weinig aandacht voor het persoonlijke levensverhaal van de sociaaldemocratische politicus. Er bleek behoefte naar een nieuwe handzamere biografie.
Stenograaf
Uitgeverij Boom had oren naar het voorstel van Jelle Gaemers om een degelijke verhalende biografie te schrijven. Het resultaat ligt thans naast mij: een prettig leesbare, verrijkende en gedegen biografie die door eenieder kan worden gelezen. Deze biografie komt ook juist op tijd want Willem Drees was al bijna vergeten, en is al uit de Canon van Nederland gestoten. Hij heeft plaats moeten maken voor Marga Klompé, de eerste Nederlandse vrouwelijke minister. Ja, zo vlug gaat dat tegenwoordig.
Vooraleer hij verkozen werd als socialistisch kamerlid, &#;zetelde&#; Drees al in de Tweede Kamer (in België de Kamer van Volksvertege
Vadertje Drees', wie kent hem niet? Maar wie was Drees nou echt? Is het niet hoog tijd voor een goed en handzaam overzicht van het leven van Drees? In de jaren tot publiceerden Hans Daalder en Jelle Gaemers een vijfdelige, inmiddels uitverkochte wetenschappelijke biografie van Willem Drees. Dit boek is een gecondenseerde versie ervan waarin vele hoofdstukken zijn herschreven op basis van nieuwe bronnen en recente publicaties. Daardoor is een handzaam, goed leesbaar en overzichtelijk boek ontstaan over het tijdperk Drees waarin de auteur korte metten maakt met mythen en misverstanden en waarin hij een scherp portret tekent van Drees als een strijdbare socialist en een daadkrachtig bestuurder. Het boek is genomineerd voor de Libris Geschiedenis Prijs en heeft de shortlist bereikt.
Links genoemd in de leeswijzer:
De vierdelige Drees-biografie nadert haar voltooiing. Nadat Hans Daalder eerder de oorlogsjaren en de netelige Indonesische kwestie behandelde in twee kloeke delen, promoveerde Jelle Gaemers in juni op het eerste deel, dat Drees’ levensjaren tot omvat. Er rest nu nog het vierde en laatste deel, over de jaren als minister-president tot aan zijn dood, te schrijven door Daalder. Daarmee zal een einde komen aan misschien wel een van de langdurigste projecten in de Nederlandse historiografie.
We hebben er dus lang op moeten wachten, maar ergens past dat trage traject uitstekend bij het onderwerp. Want ook Drees ontplooide zijn vele activiteiten niet uit een behoefte aan snelle politieke winst. Wie deel 1 leest wordt wederom getroffen door de enorme consistentie waarmee Drees zijn denkbeelden ontplooide en de ongehoorde vasthoudendheid waarmee hij doelen op de lange termijn probeerde te verwerkelijken. Waar sommige politici bruisen als een spuitende fontein die voor even een spectaculaire indruk maakt, komt Drees ons vanuit de geschiedenis tegemoet als een stroom lava, die uiterst traag maar met wurgende onontkoombaarheid de mensheid in een greep neemt. Van Drees’ erfenis zijn we voorlopig ook nog niet af, en dat alleen al maakt dat we hier te maken hebben met een van de belangrijk