Sergej diaghilev biografie
Sergei Diaghilev
Sergei Pavlovitsj Diaghilev
Sergei Pavlovitsj Diaghilev (Perm, Novgorod, 19mrt. – Venetië, 19 aug. ) was aanvankelijk de organisator van het kunsttijdschrift Mir Iskoestva (‘de wereld van de kunst’ ). Hiermee trok hij voor het eerst de aandacht.
In trad hij in dienst van de keizerlijke theaters, maar zijn vooruitstrevende ideeën waren al spoedig ongewenst.
In organiseerde hij de eerste Russische concerten en tentoonstellingen in Parijs; de opera Boris Godoenov, met Chaliapine in de titelrol, wekte een jaar later sensatie.
Vervolgens stelde Diaghilev de balletgroep Les Ballets Russes samen, die op 18 mei voor het eerst in Parijs optrad in het Theatre de Chatelet. Het werd een sensatie, zoals ook later vele triomfen werden gevierd.
Niet alleen engageerde hij de grootste Russische dansers van zijn tijd, onder wie A. Pavlova, V. Nijinski, T. Karsavina, L. Massine en S. Lifar, hij bracht ook decors van o.a. Bakst en Benois, muziek van o.a. Borodin, Rimski-Korssakov en Strawinsky; VERBAAS ME!!, luidt zijn opdracht.
In kon Diaghilev zijn vast gezelschap formeren dat zijn standplaats te Monte Carlo had; na de Eerste Wereldoorlog en beïnvloed door de Russische revolutie, ging de officiële Russische basis verloren, maar De onvermoeibare Sergej Diaghilev
Met ballet heb ik weinig. Toch heb ik met veel plezier en ontzag de biografie van Sergej Diaghilev () gelezen, de man die met Les Ballet Russes de balletwereld &#; en eigenlijk de gehele Europese kunstwereld &#; van begin vorige eeuw ingrijpend veranderde. De Nederlander Sjeng Scheijen beschrijft op grootse wijze op hoe de Russische aristocraat uitgroeide tot een grootheid door wie mensen als Pablo Picasso, Igor Stravinksy, Coco Chanel en Jean Cocteau zich lieten inspireren.
Ik spreek expres van een &#;Nederlander&#;, want de biografie heeft internationale allure. Mijn collega Ward Wijndelts interviewde Scheijen onlangs, en tekende de volgende scene op:
In de herfst van vliegt Sjeng Scheijen naar New York. De slavist heeft zijn woonplaats Amsterdam tijdelijk verlaten voor de Amerikaanse presentatie van zijn biografie van de legendarische impresario Sergej Diaghilev. [..] Scheijen legt zijn koffers in het hotel en loopt Broadway op. Bij een krantenkiosk koopt hij, op advies van zijn redacteur, het prestigieuze weekblad The New Yorker. Nog op straat begint hij te lezen en ontdekt hij dat recensente Joan Acocella, net als Scheijen gepromoveerd op Diaghilev, een exceptioneel lange (vijf pagina&#;s) en positieve bespreking heeft gewijd aan zij
Erger nog is dat de figuur van Diaghilev zelf – hoewel vrij royaal uit zijn eigen ‘geschriften’ wordt geciteerd – nooit uit de verf komt. Natuurlijk is het een uitermate moeilijk te vatten figuur. Wat Matisse over hem zei, ‘(&#;) hij is even charmant als gekmakend – een echte slang, hij glipt door je vingers – en als het erop aankomt is er niets behalve hijzelf en zijn zaken dat voor hem telt’, wordt door alle incidentele of trouwe medewerkers in min of meer dezelfde bewoordingen gezegd. Reden te meer om, wanneer je je zet aan een biografie van deze hoogst eigenzinnige figuur, te proberen erachter te komen hoe hij als mens en creatief talent functioneerde. Scheijen behoort echter tot het type biografen dat het ‘hineininterprätieren’ weigert. ‘Geen psychologie alstublieft!’ In dit geval is dat, helaas, een houding die nergens toe leidt. Je had op zijn minst een zekere vorm van empathie verwacht. Het soort empathie dat bij goede biografen aanwezig is en dat bij de lezer een gevoel aan spijt oproept wanneer hij aan de laatste hoofdstukken begint: ‘Hoe jammer toch! Dat dit bijzondere wezen dat ik gedurende honderden pagina’s heb leren kennen, binnenkort moet sterven.’ Onverbiddelijk is het zover: bij de laatste paragrafen van het laatste hoofdstuk!
Onvatbare Diaghilev? De man ach
Levensbeschrijving van de Russische balletmeester en oprichter van het Ballets Russes (), een man die een stempel drukte op de ontwikkelingen in kunst en cultuur in Rusland, West-Europa en Amerika.
- Inhoud
- Non-fictie
- Onderwerpen: Volwassenen
- Artiesten & Kunst | Artiesten- & Kunstbiografieën | Biografieën
- Onderwerpen
- Overige landen | Biografieën | Djagilev, Sergej Pavlovič
- Taal
- Nederlands
- Ook beschikbaar als
- Gesproken boek
Je leent dit boek bij je eigen Bibliotheek. Vul de vier cijfers van je postcode in en vind je Bibliotheek.
Versies
Tiende druk
- Uitgever
- Prometheus, Amsterdam
- Verschenen
-
- ISBN
-
- Kenmerken
- pagina&#;s
- Aantekening
- Met literatuuropgave, register
- 1e druk: Amsterdam : Bakker,
4e dr
- Uitgever
- Bakker, Amsterdam
- Verschenen
-
- ISBN
-
- Kenmerken
- pagina&#;s
- Aantekening
- Met lit. opg., reg
- 1e dr.:
Sergej Diaghilev
- Uitgever
- Bakker, Amsterdam
- Verschenen
-
- ISBN
-
-
- Kenmerken
- pagina&#;s
- Aantekening
- Met lit. opg., reg
- Ook verschenen als proefschrift Universiteit Leiden
Recensies
Log in met je bibliotheekpas en bekijk de recensies op Literom.
In de bibliotheek hoef je niet in te loggen.
Ga naar de recensies
Sergei correspondeerde met zijn neef Dmitri Filosofov (Dima) in Sint Petersburg. Deze bezocht het gymnasium, en zijn klasgenoten waren ondermeer Alexandre Benois, Walter Nuvel en Konstantin Somov, met wie hij een romantische vriendschap had. Later raakten ze bevriend met Leon Rosenberg, die later de naam van zijn grootvader aannam en bekend werd als Leon Bakst. In de zomer van reisde Sergei met zijn neef Dima naar Europa, hij bezocht Berlijn, Parijs, Rome, Florence, Wenen en Venetie. Onderweg bloeide er een relatie op. Terug in Rusland begonnen ze een tijdschrift, MirIsstkustva geheten, Wereld van de kunst. Opvallend aan dit tijdschrift was het gebrek aan overdreven chauvinisme, ook de buitenlandse kunst kreeg een kans. Daarnaast werd de politiek totaal genegeerd. Er werden wel lezingen, discussies en muzikale avonden georganiseerd, waaraan Diaghilev zelden meedeed. De filosofische kant trok hem niet, hij was meer voor het organiseren en de sociale contacten.
In reisde hij met Filosofov opnieuw naar Europa, alwaar ze vooral Duitsland bezochten. Dima werd ziek en Diaghilev reisde alleen door naar zijn geliefde Italië. Het was tijdens deze reis dat hij begon met het aanleggen van zijn enorme kunstverzameling. Ook leerde hij mensen kennen als Sarah Bernhardt, Rodin,
De onvermoeibare Sergej Diaghilev
Met ballet heb ik weinig. Toch heb ik met veel plezier en ontzag de biografie van Sergej Diaghilev () gelezen, de man die met Les Ballet Russes de balletwereld &#; en eigenlijk de gehele Europese kunstwereld &#; van begin vorige eeuw ingrijpend veranderde. De Nederlander Sjeng Scheijen beschrijft op grootse wijze op hoe de Russische aristocraat uitgroeide tot een grootheid door wie mensen als Pablo Picasso, Igor Stravinksy, Coco Chanel en Jean Cocteau zich lieten inspireren.
Ik spreek expres van een &#;Nederlander&#;, want de biografie heeft internationale allure. Mijn collega Ward Wijndelts interviewde Scheijen onlangs, en tekende de volgende scene op:
In de herfst van vliegt Sjeng Scheijen naar New York. De slavist heeft zijn woonplaats Amsterdam tijdelijk verlaten voor de Amerikaanse presentatie van zijn biografie van de legendarische impresario Sergej Diaghilev. [..] Scheijen legt zijn koffers in het hotel en loopt Broadway op. Bij een krantenkiosk koopt hij, op advies van zijn redacteur, het prestigieuze weekblad The New Yorker. Nog op straat begint hij te lezen en ontdekt hij dat recensente Joan Acocella, net als Scheijen gepromoveerd op Diaghilev, een exceptioneel lange (vijf pagina&#;s) en positieve bespreking heeft gewijd aan zij
Erger nog is dat de figuur van Diaghilev zelf – hoewel vrij royaal uit zijn eigen ‘geschriften’ wordt geciteerd – nooit uit de verf komt. Natuurlijk is het een uitermate moeilijk te vatten figuur. Wat Matisse over hem zei, ‘(&#;) hij is even charmant als gekmakend – een echte slang, hij glipt door je vingers – en als het erop aankomt is er niets behalve hijzelf en zijn zaken dat voor hem telt’, wordt door alle incidentele of trouwe medewerkers in min of meer dezelfde bewoordingen gezegd. Reden te meer om, wanneer je je zet aan een biografie van deze hoogst eigenzinnige figuur, te proberen erachter te komen hoe hij als mens en creatief talent functioneerde. Scheijen behoort echter tot het type biografen dat het ‘hineininterprätieren’ weigert. ‘Geen psychologie alstublieft!’ In dit geval is dat, helaas, een houding die nergens toe leidt. Je had op zijn minst een zekere vorm van empathie verwacht. Het soort empathie dat bij goede biografen aanwezig is en dat bij de lezer een gevoel aan spijt oproept wanneer hij aan de laatste hoofdstukken begint: ‘Hoe jammer toch! Dat dit bijzondere wezen dat ik gedurende honderden pagina’s heb leren kennen, binnenkort moet sterven.’ Onverbiddelijk is het zover: bij de laatste paragrafen van het laatste hoofdstuk!
Onvatbare Diaghilev? De man ach
Levensbeschrijving van de Russische balletmeester en oprichter van het Ballets Russes (), een man die een stempel drukte op de ontwikkelingen in kunst en cultuur in Rusland, West-Europa en Amerika.
- Inhoud
- Non-fictie
- Onderwerpen: Volwassenen
- Artiesten & Kunst | Artiesten- & Kunstbiografieën | Biografieën
- Onderwerpen
- Overige landen | Biografieën | Djagilev, Sergej Pavlovič
- Taal
- Nederlands
- Ook beschikbaar als
- Gesproken boek
Je leent dit boek bij je eigen Bibliotheek. Vul de vier cijfers van je postcode in en vind je Bibliotheek.
Versies
Tiende druk
- Uitgever
- Prometheus, Amsterdam
- Verschenen
- ISBN
- Kenmerken
- pagina&#;s
- Aantekening
- Met literatuuropgave, register
- 1e druk: Amsterdam : Bakker,
4e dr
- Uitgever
- Bakker, Amsterdam
- Verschenen
- ISBN
- Kenmerken
- pagina&#;s
- Aantekening
- Met lit. opg., reg
- 1e dr.:
Sergej Diaghilev
- Uitgever
- Bakker, Amsterdam
- Verschenen
- ISBN
- Kenmerken
- pagina&#;s
- Aantekening
- Met lit. opg., reg
- Ook verschenen als proefschrift Universiteit Leiden
Recensies
Log in met je bibliotheekpas en bekijk de recensies op Literom.
In de bibliotheek hoef je niet in te loggen.Ga naar de recensies
Sergei correspondeerde met zijn neef Dmitri Filosofov (Dima) in Sint Petersburg. Deze bezocht het gymnasium, en zijn klasgenoten waren ondermeer Alexandre Benois, Walter Nuvel en Konstantin Somov, met wie hij een romantische vriendschap had. Later raakten ze bevriend met Leon Rosenberg, die later de naam van zijn grootvader aannam en bekend werd als Leon Bakst. In de zomer van reisde Sergei met zijn neef Dima naar Europa, hij bezocht Berlijn, Parijs, Rome, Florence, Wenen en Venetie. Onderweg bloeide er een relatie op. Terug in Rusland begonnen ze een tijdschrift, MirIsstkustva geheten, Wereld van de kunst. Opvallend aan dit tijdschrift was het gebrek aan overdreven chauvinisme, ook de buitenlandse kunst kreeg een kans. Daarnaast werd de politiek totaal genegeerd. Er werden wel lezingen, discussies en muzikale avonden georganiseerd, waaraan Diaghilev zelden meedeed. De filosofische kant trok hem niet, hij was meer voor het organiseren en de sociale contacten.
In reisde hij met Filosofov opnieuw naar Europa, alwaar ze vooral Duitsland bezochten. Dima werd ziek en Diaghilev reisde alleen door naar zijn geliefde Italië. Het was tijdens deze reis dat hij begon met het aanleggen van zijn enorme kunstverzameling. Ook leerde hij mensen kennen als Sarah Bernhardt, Rodin,