G a von winter biografie

Gefingeerde biografie van een onder meer naar Schönberg gemodelleerde componist wiens genialiteit zich vanwege een pact met de duivel uiteindelijk tegen hem keert.

In een speciale uitgave van Maatstaf uit het Thomas Mann-jaar vat Thomas Ross, in gesprek met de vertalers C.J.E. Dineaux en G.A. (‘Joe’) von Winter, het schrijverschap van Thomas Mann treffend samen: ‘Ideale literatuur die volledig over de werkelijkheid gaat, maar daar niets mee te maken heeft.’ Hij schetst daarmee ook direct een portret van de schrijver zelf. Volledig menselijk, zonder zelf ooit mens te worden.
De hoofdpersoon uit zijn Doktor Faustus, de gedoemde componist Adrian Leverkühn, is ook zo'n overcompleet mens die nooit echt mens zal worden. In het hele boek, waarin Mann alles wat los en vast zit met grote nauwkeurigheid beschrijft, wordt geen woord gewijd aan het uiterlijk van de componist. Het boek gaat over hem, zonder dat hij visueel bestaat. Hij is aanwezig, en ook weer niet. Zijn portret wordt gevormd door de wereld en de mensen om hem heen.
In een brief aan Guido Devescovi uit schrijft Mann over Doktor Faustus: ‘Voor mij heeft het boek nog steeds iets van een Leidse fles, die men niet kan aanraken zonder een elektrische schok op te lopen.’ Wie het boek gelezen heeft kan zich voorstellen dat die schok niet slechts denkbeeldig was, want om dit boek hangt een magisch aura. Toegegeven, de progr