Rascha peper russisch blauw recensie
Samenvatting
Dooi is het verhaal van de vertaler Ruben Saarloos, 58 jaar oud, die op zijn boot vastgevroren zit op het IJsselmeer. Hij kan zijn boot niet in de steek laten, maar dat betekent dat hij volstrekt in zijn eentje, met alleen wat kraaien en wat konijnen op een eilandje dichtbij, in een grote ijsvlakte zit opgesloten. Zijn vrouw is vertrokken, ze kon niet zo lang van haar werk wegblijven. Telefonisch hebben ze contact; het zijn de enige woorden die hij op een dag spreekt. Dan komt er op een dag een schaatsster langs, een jonge zwijgzame vrouw. De volgende dag komt ze weer, er komt een gesprekje op gang en dan merkt Ruben dat hij hevig verliefd aan het worden is. Er ontwikkelt zich een opmerkelijke relatie, met een erg verrassende afloop.
In dit verhaal speelt passie een belangrijke rol, hartstochtelijk op zoek zijn, alles en iedereen verwaarlozen door een gedrevenheid waar buitenstaanders hoofdschuddend naar kijken. Dooi is een opmerkelijk boek over heel elementaire onderwerpen: liefde, dood en de zin van het leven.
Biografie auteur
De auteur Rascha Peper (*) - haar naam is een pseudoniem - onttrekt zich het liefst aan alle media-aandacht en schrijft buiten de schijnwerpers het ene knappe boek na het andere. De roman Oesters () bezorgde haar voor
Rascha Peper
door Maaike Kroesbergen
1. Biografie
Rascha Peper is het pseudoniem van Jenny Strijland. Zij werd geboren op 1 januari te Driebergen, waar zij en haar zusje een beschermde opvoeding genoten. Pepers vader was verkoopleider van een houtbedrijf in Utrecht. Hoewel het gezin niet godsdienstig was en Peper zichzelf een overtuigd atheïst noemt, is zij wel altijd op zoek geweest naar verheven waarheden. Op vrij jonge leeftijd las zij bij Dostojewski over mystieke godsbeleving die zij niet kon rijmen met de gereformeerde houding in het dorp. Om de verschillen te kunnen begrijpen, nam zij de hele Bijbel door, maar haar vragen werden niet bevredigend beantwoord. Peper ging in Zeist naar de middelbare school en vertrok daarna in naar Amsterdam om Nederlands te studeren.
Na haar studie aan de Universiteit van Amsterdam doceerde zij in en Nederlands in Beverwijk en van tot in Laren (NH). Van tot woonde zij in Wenen, waar haar echtgenoot, die diplomaat is, werkte. De laatste twee jaar van dat verblijf doceerde zij aan een internationale school. In Wenen begon zij aan de roman Oesters, die in verscheen na haar debuut, de verhalenbundel De waterdame. Enkele verhalen in deze bundel verschenen eerder in Hollands Maandblad en Tirade. Ook schreef zij in voo
Biografie: Rascha Peper
Begin
Rascha Peper werd in in Driebergen geboren als Jenneke Strijland. Ze studeerde Nederlands en werkte een tijd als lerares. In vertrok ze met haar partner naar Wenen, waar hij voor het ministerie van Buitenlandse Zaken aan de slag ging. Aldaar voelde Peper zich 'teruggeworpen op zichzelf' en begon daarom te schrijven aan wat later haar eerste roman 'Oesters' zou worden. Enkele van haar verhalen werden gepubliceerd in Tirade en Hollands Maandblad, waarna ze besloot haar eerste roman 'Oesters' te herschrijven.Autobiografie
In 'Oesters' wordt een vrouw ten tonele gevoerd die een relatie heeft met een man die veertig jaar ouder is. In dit eerste boek zitten veel autobiografische elementen en het speelt zich ook af in Wenen. Na dit boek echter besluit Peper om het autobiografische aspect achter zich te laten en pure fictie te schrijven. HiervoorRascha Peper
Driebergen-Rijsenburg 1 januari - Amsterdam 16 maart
Vervuld van onstilbare verlangens en rusteloos voortgejaagd door ontembare passies zijn de personages in de romans en verhalen van Rascha Peper (nom de plume van Jenny Strijland). Zelf leek deze fantasierijke schrijfster nuchterder van aard. ‘Er zijn mensen die zich helemaal kunnen geven aan iets waarvan iedereen zegt: dat is belachelijk, je moet dat niet doen want het levert niets op, het lukt toch niet. Dat vind ik iets prachtigs,’ antwoordde ze in op de vraag waar de drift van haar geesteskinderen om zich te verliezen in wanhopige queesten toch uit voortkomt. Ze dacht dat het misschien een vorm van compensatie was, omdat ze zelf helemaal niet zo in elkaar zat. ‘Ik ben erg afstandelijk, wil alles graag plannen, raak in de stress als de dingen niet gaan zoals ik hoopte dat ze zouden gaan en weet daar niet goed raad mee.’Ga naar eindnoot1.
Op 10 oktober verscheen op de achterpagina van nrc Handelsblad haar maandelijkse column onder de kop ‘Verstrooiing’, waaruit viel op te maken dat de dingen niet meer zo gingen als ze had gehoopt. Haar leven was graden gekanteld, schreef ze, nu haar duidelijk was geworden ‘dat de wereld der gezonden en vitalen de m