Autobiografie boeken
Recensie biografie: Gerard Reve - Kroniek van een schuldig leven 1
De vroege jaren ()
Gerard Reve – Kroniek van een schuldig leven 1. Een lijvige biografie geschreven door Nop Maas. Ik had het verzamelde werk van Reve al achter de kiezen en dat maakte nieuwsgierig naar de mens zelf. Nu telt de biografie 3 kloeke delen, dus het is te hopen dat Reve een beetje avontuurlijk heeft geleefd.
Een pestkop met een kort lontje
Deel 1 bevalt prima. Het gaat over de periode en begint uiteraard met het gezin waarin hij opgroeit. Vader en moeder zijn hardcore communisten en Gerard heeft een broer, Karel, met wie hij een moeizame relatie onderhoudt. Hij is niet populair, heeft weinig vriendjes op school en ontpopt zich tot een verdienstelijk pestkop van de meisjes in zijn klas.
Het gymnasium maakt hij nooit af maar hij behaalt wel een diploma aan de Grafische school. Zijn ontvlambare karakter toont zich als hij een medeleerling een zethaak naar het hoofd gooit en hij daarna in het water springt; een halfslachtige zelfmoordpoging die hem bij de psychiater doet belanden.
Het gezin komt de Tweede Wereldoorlog redelijk ongeschonden door. Vader heeft ondergedoken gezeten, Gerard en Karel doen wat koerierswerk en worden zelfs een keer gearresteerd maar zonder verdere gevolgen. In de oor
Yannick Dangre () is schrijver, dichter en theaterauteur. Hij debuteerde in op jarige leeftijd met de roman Vulkaanvrucht, die bekroond werd met de Debuutprijs. In publiceerde Dangre zijn eerste dichtbundel Meisje dat ik nog moet, die werd genomineerd voor de gh’-prijs en waarvoor hij de Herman de Coninckprijs kreeg. Zijn tweede roman Maartse kamers kwam eind uit. Dit tedere portret van twee oudere homoseksuelen kreeg lovende kritieken en kwam op de longlist van de AKO-Literatuurprijs terecht. In won Dangre voor ‘Vader’ de Melopee Poëzieprijs voor het beste gedicht van het jaar. Het gedicht werd later opgenomen in zijn tweede dichtbundel Met terugwerkende kracht ().
In riep NRC Handelsblad hem uit tot literaire talent van het jaar. In april van datzelfde jaar verscheen zijn derde roman De idioot en de tederheid, een tragikomische familiekroniek over twee broers die uit elkaar groeien. Op Dangres dertigste verjaardag volgde ook een derde dichtbundel: Nacht en navel, waarin Dangre voor het eerst politieke thema’s aansnijdt. Met ProjectDante#1, uitgevoerd door de Haagse toneelgroep Bureau Dégradé, maakte Dangre in ook zijn debuut als toneelauteur.
Van begin tot eind was Dangre stadsdichter van zijn thuisbasis Antwerpen. Hij treedt veelvuldig op met zijn werk e
Rascha Peper
Biografie
De naam Rascha Peper is een pseudoniem voor Jenneke Strijland. Ze is geboren op 1 Januari in Driebergen-Rijsenburg. Ze heeft Nederlands gestudeerd in Amsterdam. Na haar studie gaat ze werken. Ze wordt lerares. Ze werkt 8 jaar lang als lerares. Ze gaat naar Wenen omdat haar man daar werkt als diplomaat. In die tijd begint ze met het schrijven van boeken en verhalen. Haar eerste werk verschijnt in het Hollands Maandblad en Tirade. In die periode experimenteert ze volop. In die fase ontstaan de eerste ideeën voor Oesters. Ze zal later Oesters herschrijven. Later zullen krantenknipsels een belangrijke rol spelen in haar schrijverscarrière. Die krantenknipsels zijn een rode draad door haar schrijverscarrière. De krantenknipsel zijn haar inspiratiebronnen. Ik zal nog een anekdote vertellen over haar. Toen ze haar manuscript wilde opsturen naar de uitgeverij, ontdekte ze dat haar buurman directeur was van de uitgeverij. Ze stuurde het manuscript op onder een andere naam. Die naam was Rascha Peper. Tot op de dag van vandaag is dat haar schrijversnaam. Dit is een van haar handelsmerken geworden. Ze deed dat omdat ze zich zou schamen als het manuscript werd afgekeurd. Ze vond het erg gênant om die buurman tegen te komen. Maar het kwam
Zelf doen
Nu weet ze het wel. Na het schrijven van twee meer traditionele boeken over Leo en Tineke Vroman (Hoe mooi alles, ) en Remco Campert (Een knipperend ogenblik, ) is Mirjam van Hengel () uitgekeken geraakt op de biografische conventies, door haarzelf aangeduid als ‘de kwade wolf van het genre’ die naast haar bureau verschijnt om haar ‘het bos van de nauwgezette beschrijvingen, feiten, chronologie en anekdoten in te trekken’: ‘Als ik de wolf gehoorzaam is er niets aan de hand en kan ik onbelemmerd door, op naar voorbeeldigheid, het woord dat sinds jaar en dag de hoogste lof lijkt in te houden voor een biografie en waar ik van gruw. Als ik even niet kijk hoor ik zelfs hém gapen.’
Kan dat niet anders, moet ze hebben gedacht. En terwijl ze de stapels mogelijk te citeren letterkundige studies, oude krantenstukken en wetenschappelijke naslagwerken overzag, stelde ze zich de vraag hardop: ‘Kan ik het zelf niet af?’
In Dola: Over haar schrijverschap en de hele mikmak stoeit Van Hengel goedmoedig met de biografie-vorm. Van een gevecht of een duel is geen sprake; er wordt geen poging gedaan om het genre onderuit te halen, laat staan er definitief mee af te rekenen. Integendeel: ook dit boek is in de kern weer een klassieke levensbeschrijving.
En van wat voor een le
73 boeken om je op te verheugen in , nr. 1 en 2: veelbelovende biografieën van Etty Hillesum en Hella Haasse
Het was niet per se een goed onderzoeksjaar voor biografen: archieven dicht, reizen moeizaam. Maar wie al op streek was had tijd om iets af te maken. Zo verschenen onlangs René van Stipriaans De zwijger, een boek waar hij tien jaar aan werkte, en De filosoof, de hond en de bruiloft, de getekende biografie van Barbara Stok over Hipparchia, en staan nu twee biografieën die eerder waren aangekondigd ook echt voor de deur. Nee, niet die van Hans Goedkoop over Renate Rubinstein (al schijnt-ie er echt ooit te komen), maar wel die over twee andere memorabele vrouwen.
Om te beginnen die over Etty Hillesum, de auteur van het dagboek dat volgens haar biograaf Judith Koelemeijer iedereen zou moeten lezen, net als dat van Anne Frank. Ik zou zeggen: lees op z’n minst dat. Niet alleen het dagboek, Het verstoorde leven, ook Hillesums brieven doen een appèl op meer dan alleen inlevingsvermogen, ze werpen complexe morele kwesties op, bieden voer voor zinzoekers, filosofen én historici, en uit het vele onderzoek dat ze al jaren veroorzaken – er bestaat een heus Etty Hillesum Onderzoekscentrum in Middelburg, haar geboortestad – blijkt hoezeer de vragen die Hillesum zich stelde nog