Bram tankink kinderen
&#;Eindelijk erkenning&#;. Die woorden gebruikt Bram Tankink op twee derde van Tank, de biografie die hij met Ralph Blijlevens samenstelde. Zijn uitspraak zou ook de titel van dit boek kunnen zijn. Na het lezen ervan is mij duidelijk dat de carrière van de oud-profwielrenner door scorebordjournalisten niet op waarde wordt geschat, maar dat Tankink wel degelijk erkenning verdient.
Natuurlijk, hij won vrijwel geen wedstrijd. Hij was niet het type renner dat met een splijtende demarrage het peloton naar adem deed happen. Maar erkenning verdien je niet alleen met podiumplaatsen. Erkenning verdient hij ook voor de openheid en eerlijkheid die hij in dit boek ten toon spreidt. Tankink is namelijk -naast wielrenner- ook een zoon, broer, echtgenoot en vader. Gooi al deze rollen in een bidon, schud eens flink en je krijgt een lekker en leesbaar drankje. Een sportdrankje, dat wel.
Waarvoor Tankink vond dat hij eindelijk erkenning kreeg, later meer.
Vluchten
In Tank beschrijft Bram Tankink zijn leven in min of meer chronologische volgorde. Hij groeit op in het Twentse Haaksbergen, in een gezin met vader, moeder, broer Huub en zusje Annemiek. Dat zusje speelt een grote rol in zijn leven en in dit boek. Ze is zwaar spastisch, kan niet praten, niet lopen, haar armen niet bewegen,
Het verhaal van de Nederlandse oud-wielrenner Bram Tankink () die achttien jaar lang als zeer geliefde 'helper' in het profpeleton rondtoerde, en over hoe je in het leven staat als je topsport bedrijft.
Bekijk voorbeeld (pdf)
- Inhoud
- Non-fictie
- Onderwerpen: Volwassenen
- Biografieën | Sport | Sportbiografieën
- Onderwerpen
- Wielrennen | Tankink, Bram
- Taal
- Nederlands
Meer informatie
- Uitgever
- Voetbal Inside, Amsterdam
- Verschenen
- ISBN
- Aantal pagina's
- Omvang
- 3 MB
- Kenmerken
- ePub2
- Aantekening
- tekstbewerking: Maarten Boers en Joke Jonkhoff
Altijd feest met Bram Tankink
Het nette streepjesoverhemd zit hem als gegoten, al heeft hij waarschijnlijk net een maatje groter gekocht dan in zijn dagen als wielerprof. ‘Zes, zeven kilootjes extra, dat klopt wel,’ wijst Bram Tankink op de buikstreek. Sinds hij zijn wielerlicentie heeft ingeleverd zit Bram vaker aan tafel met ondernemers, zakenlui, investeerders en overheden dan op de fiets. Recent adviseerde hij een aantal directeuren van bouwbedrijven. ‘Of ik verstand heb van de bouw? Nee, natuurlijk niet. Maar daar gaat het niet om.
Het enige wat ik hoef te doen, is mensen een spiegel voorhouden. Ik doe precies hetzelfde als binnen de ploegen waar ik voor reed. Ik vraag: ‘Waarom doe je het zo? En waarom zou je het niet zo doen?’ Die frisse blik, daar houden ze van. Pas nog zei een directeur: ‘Die Bram kijkt vanuit een heel ander perspectief, dat moet een eyeopener voor ons allemaal zijn.’ Dat is toch leuk om te horen.’ Hij toont een brede glimlach. Het is de glimlach die iedereen nog kent uit zijn tijd in het peloton. Wie hem typeerde als clown, zat er echter ver naast. Er waren namelijk maar weinig renners met wie je een serieuzer gesprek over de koers en het leven kon voeren dan met Bram.
Lees ook
Zelf had hij ook wel eens moeite met de oppervlakkigheid die veel
Bram Tankink is op 3 december in Haaksbergen geboren, alwaar hij ook opgegroeid is. Bram is de middelste uit een gezin van 3. Hij heeft 1 broer ( Huub ) en 1 zus ( Annemiek ). Al op jonge leeftijd is hij fanatiek bezig met het beoefenen van diverse sporten. Fietscross, judo en wat later atletiek. Al gauw ontdekte hij het plezier van het lopen. Vanaf zijn 7 e t/m 14 e beleefde hij veel plezier in de atletiek en op wat latere leeftijd met name de looponderdelen op de baan m / m en in de winter het veldlopen.
In de zomer van tijdens een vakantie in Frankrijk, is hij verslingerd geraakt aan de mountainbike. Op een gehuurde ATB (samen met broer en vader) aan een toerrit meegedaan en vond het helemaal te gek. Na de vakantie zelf een fiets gekocht en op een speelse manier tochten fietsen. In de zomer van heeft Bram samen met zijn broer en een vriend na een vakantie in zuid- Frankrijk vanuit Mende een fietstocht naar huis gemaakt. Ruim km in 13 dagen.
Al snel daarna reed hij zijn eerste mountainbikewedstrijd. Aanvankelijk viel het erg tegen en werd het hem in de eerste wedstrijd ‘zwart' voor de ogen. Onervarenheid ???Toch besloot hij in zijn eerste ATB- licentie categorie junioren aan te vragen (tot ‘ongenoegen' van zijn vader, want hij zag Bram liever rondes renne