Suami kardinah

Indonesië eert de helden van de onafhankelijkheid. Maar deze strijders martelden en moordden – onder de koloniale soldaten én onder de eigen bevolking.

Pemudas met bambu runcing

Door Dirk Vlasblom

Op 10 november viert Indonesië Hari Pahlawan, Dag van de Helden. Dan wordt herdacht dat in november 1945 tientallen duizenden Indonesische jongeren, uitgerust met Japanse wapens, de strijd aanbonden met Britse troepen die waren geland in de marinehaven van Surabaya. Soekarno en Mohammed Hatta hadden op 17 augustus de onafhankelijke Republiek Indonesië uitgeroepen en de jeugd van Surabaya verdacht de Britten ervan dat zij het Nederlandse koloniale gezag kwamen herstellen. Het duurde weken voor Britse troepen de stad in handen kregen. Rond deze strijdlustige jongeren is in Indonesië een ware cultus geweven. In de Indonesische geschiedschrijving belichamen zij een generatie van helden die schouder aan schouder vocht voor de vrijheid. 

Toch vallen er af en toe scheurtjes in deze heldencultus. Een gewezen scholier-soldaat, de schrijver Yusuf Bilyarta Mangunwijaya, beschreef in 1985 een gebeurtenis van begin 1950. In het Oost-Javaanse stadje Malang stonden Scholier-Soldaten van de Republiek Indonesië (TRIP) aangetreden, een jongerenstrijdgroep die had meegevochten tegen de Nederl

prof.mr.dr. I.A. Diepenhorst

“De geschiedenis behoort aan God.” Het was met deze woorden, dat in 1969, tijdens de behandeling van de Excessennota in de Tweede Kamer, ARP-lid Diepenhorst het standpunt van de confessionele partijen samenvatte. Wat geweest is, is geweest, wilde hij zeggen, het eindoordeel is slechts aan de Heer. Hij vervolgde: “Ik ben hoe langer hoe meer de overtuiging toegedaan, dat het eigenlijke van alles wat wij doen op een rekening wordt geschreven die wij niet kunnen lezen. Het is hierdoor dat onze (eigen) rechtspraak tekortschiet.”
Minister-president De Jong liet weten dat het onderzoek naar de gebeurtenissen in de periode ’45-’49 “een confrontatie met de broosheid van de menselijke persoonlijkheid” was geweest. “Het heeft ons daardoor voorzichtiger gemaakt bij het beoordelen van anderen die niet het voorrecht hebben te leven in een door wetten en gedragsregels beschermde samenleving als de onze.”
Moties van de linkse partijen, waarin een parlementaire enquête en verder onderzoek werd gevraagd, werden afgewezen. Het boek werd gesloten. 

Openheid!

Dit was in 1969. Nu, meer dan veertig jaar later, slaat de geschiedenis terug. Van allerlei kanten wordt aangedrongen op klaarheid. De media confronteerden ons de afgelopen jaren veelvuldig met allerlei I

DONDERDAG 30 OKTOBER 2014
Iwan Sewandono, antropoloog en bestuurskundige en zelf voortkomend uit een traditionele Javaanse familie, schetst met verhaal en beeld een Javaanse kijk op de laatste anderhalve eeuw van Nederlands Indië.
SOOP, Nieuwe Kerkstraat 124, Amsterdam 16.30 uur. Toegang gratis.
Vriend en vijand in de koloniale geschiedenis van Nederlands Indië
Inleiding Iwan Sewandono in het kader van De Week van de Koloniale Geschiedenis
++
Ook met als thema Vriend en vijand houdt Marjolein van Pagee een lezing
23 oktober Museum Bronbeek
++
Indischhhistorisch.nl:    De nationale eenheidsstaat Indonesië was er nog lang niet in de zeventiende eeuw. Verschillende vorstendommen rivaliseerden met elkaar en sloten onderlinge coalities. Vrienden en vijanden wisselden vaak van partner. Wie was er het sterkst om bij aan te sluiten?
++
Radio 1 12 okt OVT: Vriend en vijand in ons Indië

++
Bronbeek 21 oktober :
In de talkshow ‘Beelden van Bondgenoten’ wordt de nuancering gezocht in het beeld van de ‘Trouwe Ambonees’.

Vind-ik-leukAan het laden...

Gerelateerd

Dit bericht werd geplaatst in agenda - evenementen. Bookmark de permalink .

debalie.nl :Bung Tomo is een vooraanstaand figuur in de Indonesische strijd voor onafhankelijkheid en bekend om zijn rol in de slag om Surabaya in de tweede helft van 1945. In 2008 kreeg hij in Indonesië de officiële heldenstatus. In de Nederlandse herinnering echter, wordt hij vaak gezien als een van de grote aanjagers van ernstig geweld tegen Indische Nederlanders, Chinezen, Molukkers en andere, van collaboratie verdachte Indonesiërs.
Auteur: Marjolein van Pagee Te bestellen bij omniboek

Historiek.net besluit een recensie: …….was de organisatie van de staat Indonesië op zichzelf geen chaotisch proces. Er was een regering, er was een leger, een politiemacht, er was orde en rust totdat de Nederlanders terugkeerden en aanstalten begonnen te maken om de draad op te pakken waar ze hem in 1942 hadden laten liggen.

Vind-ik-leukAan het laden...

Gerelateerd

Dit bericht werd geplaatst in agenda - evenementen, Boeken. Bookmark de permalink .

Nationale historiografie
Toen Mohamad Hatta, later de eerste vicepresident van de Republiek Indonesië, in 1928 als student in Nederland verbleef, schreef hij een protest: binnen het geschiedenisonderwijs in Indonesië werd alleen de geschiedenis van Nederlanders onderwezen, en dat gebeurde vanuit het perspectief van de koloniale regering. In 1930 hield de latere eerste president van Indonesië, Sukarno, in de Landraad, het koloniale gerechtshof in Bandung, zijn bekende pleidooi ‘Indonesia menggugat’ (‘Indonesië klaagt aan’). Hij bracht daarin zijn visie op de geschiedenis van Indonesië naar voren. En wel aldus: er was het glorieuze verleden van koninkrijken, het heden van koloniale duisternis en de schitterende toekomst van de vrijheid. Het denken van deze twee leidende figuren, die op 17 augustus 1945 de vrijheid van Indonesia proclameerden, trad op de voorgrond bij de nationale historiografische discussie tijdens het Eerste Seminaar Nationale Geschiedenis (december 1957) in Yogyakarta. Tijdens dit seminaar botste de visie op de nationale geschiedenis van Muhammed Yamin (1903-1962) met de kritische, wetenschappelijke visie op het historische onderzoek van Soedjatmoko (1922-1989). Het denken van Yamin kreeg veel steun overeenkomstig het enthousiasme in die tijd om een nati