Gele treurwilg
Els&#; blogs
Op YouTube staat een uitvoering van Schuberts Fantasie in f kl.t. voor piano 4-handen, gespeeld door Maria João Pires en Ricardo Castro. De achtergrond, die aldoor in beeld is, wordt gevormd door De rode boom van Mondriaan (, zie afb.). Een beeld dat wat mij betreft niet beter gekozen had kunnen worden: een treurwilg die prachtig samenvalt met de melancholieke sfeer van de Fantasie.
Een schilderij uit het Kunstmuseum Den Haag waarin Mondriaan op weg is naar abstractie én evenwicht. Dat laatste wordt wel eens vergeten, maar het is juist dáárin dat het zo mooi samenvalt met de muziek van een classicistisch romanticus als Schubert. Mondriaan schildert de horizontale takken van de boom met als tegenwicht verticale strepen die nauwelijks opvallen, en Schubert laat zijn gevoelens beteugelen door de ratio. Ik herken het, want ik zit zelf geloof en hoop ik ook zo in elkaar.
Mondriaan op weg naar abstractie én evenwichtig, zoals Léon Hanssen de periode na het ontstaan van deze boom beschrijft in zijn biografie van de schilder die verscheen onder de titel De schepping van een aards paradijs. ‘Hij droomde’, zei Hanssen eens in een interview, ‘van een nieuwe fase van harmonie en conflictloosheid in de twintigste eeuw (…). In zijn kunst zocht hij naar een nieuwe b
Ingrid Geesink
SALIX – studies van een treurwilg
De treurwilg staat symbool voor rouw en verdriet, met takken die in het water hangen als tranenstroom die in de aarde verdwijnt. Van Babylon tot moderne tijd zien we de wilg terug in afbeeldingen van de natuur, in de kunsten en in culturele tradities. Volgens voodoo-geloof is een knoop in een wilgentak een doodsknoop. De wilg speelt een rol in het wilgenlied in Verdi’s Otello en Erlkönig van Goethe. En natuurlijk in Harry Potter.
Maar de wilg is ook een bijzonder nuttige boom. We maken er producten van, zoals gereedschap, klompen, muziekinstrumenten, manden en fuiken, houtskool, papier, meubels en hekwerk. Vanwege de snelle groei is de wilg geschikt als biobrandstof. De wilgenbast produceert salicylzuur, de voorloper van aspirine tegen koorts en pijn. Van de bast kan ook thee worden getrokken (al is die niet echt lekker, en eigenlijk ook niet echt gezond).
Voor mij staat de wilg symbool voor de manier waarop we als mensen omgaan met onze leefomgeving. We zetten de natuur naar onze hand door bewerking en beschaving, maar verliezen daarmee rituelen en tradities, en natuurlijke hulpbronnen die niet meer zijn aan te vullen of te vervangen. Om dat verlies uit te drukken, heb ik de treurwilg in mijn eigen achtertuin gebruikt
Wilgenbast als natuurlijke pijnstiller
Van de jonge wilgentakken worden sinds eeuwen manden gevlochten. Maar bast en hout hadden nog een andere functie. In de volksgeneeskunde kende men de wilg als middel tegen pijn. In oude kruidenboeken van de Grieken Hippokrates en Dioskurides werden wilgenpreparaten als middel tegen koorts beschreven. Omdat wilgen in vochtige gebieden met veel muggen groeien, dacht men ook een middel te hebben tegen malaria. Het hielp!
Geneeskrachtige werking
De belangrijkste geneeskrachtige stof werd in ontdekt. Deze stof bestaat uit bitter smakende kristallen, de salicine. In iets veranderde vorm als salicinezuur was het een werkzaam middel tegen pijn, helaas met sterke bijverschijnselen zoals braakneigingen en maagbloedingen. Pas in vond Felix Hoffman een manier, om het medicament verdraaglijker te maken. Hij veranderde het in azetylsalizylzuur, het ASS. Dat werd aspirine, een middel tegen koorts, pijn en ontstekingen en zelfs om een hartinfarct te voorkomen. Intussen wordt deze stof synthetisch vervaardigd.
Plantaardige pijnmiddelen zijn vaak beter door het menselijke lichaam te verdragen dan synthetische. De wilg is niet overbodig geworden. Hij wordt tegenwoordig in plantages verbouwd om van bast en hout een natuurlijk pijnmiddel te vervaardigen.
Of het nou lag aan de Nederlandse bandnaam of het logo, om één of andere reden nam ik aan dat dit een black metal schijf zou zijn. Ik was dus enigszins verbaasd toen bleek dat de Tilburgers van Treurwilg eigenlijk een soort slepende doom metal spelen. Met deze release in eigen beheer zijn ze, naar vier jaar stilte, toe aan hun tweede studio album. Hoewel je op basis van hun bijgevoegde biografie, de term &#;studio album&#; moet nuanceren. De heren delen namelijk mee dat het allemaal min of meer live werd opgenomen met een minimum aan overdubs of opsmuk en dat de vijf nummers dienen gezien te worden als één enkel stuk over angst, zwakte en de mogelijke overwinning op deze emoties. Vandaar waarschijnlijk ook het unieke cover artwork, welke vermoedelijk een kunstzinnige representatie is van de voornoemde gevoelens, maar voor mijn ogen teveel lijkt op een eindwerk aan de kunsthumaniora. Kortom, een ambitieuze aanpak, die niet helemaal heeft geloond. Hoewel ik veel respect heb voor bands die dit doen en daarmee het verschil tussen opname en live performance verkleinen, heb ik daar als luisteraar en recensent gewoon niet geweldig veel aan. Zeker niet als het muziek betreft die had kunnen profiteren van een betere sound en een paar extra takes. Begrijp me niet verkeerd, het is alle
De Treurwilg
Beschrijving
SYNOPSYS
Ludovic is een wat zonderling figuur die zichzelf al eens verliest in lange monologen. Hij is heel belezen en uiterst verstandig, maar net daardoor geeft hij vaak een pedante indruk. Hij vindt moeilijk aansluiting bij mensen, wat versterkt wordt door zijn psychosegevoeligheid. Tijdens zijn studentenleven ontmoet hij Suzanne. Als levenspartner van de mysterieuze Ludovic zijn haar toekomstverwachtingen aanvankelijk heel hoog, maar zal het huwelijk met haar psychiatrisch belaste man stand houden? Ludovic draagt immers een groot geheim met zich mee.
De Treurwilg is een fictief verhaal gebaseerd op gedramatiseerde gebeurtenissen uit de realiteit. Een verhaal waarin de auteur het levensverhaal neerpent van een man met ernstige psychiatrische problemen. In het scheppen van de juiste sfeer hoeft de auteur hoeft niet onder te doen voor Oost-Europese schrijvers. Dit is een meesterwerk in zijn genre. Het boek maakt een mix van gevoelens bij je los: ongeloof, boosheid, en medeleven. Dan weer vertederend of afschuwwekkend. Soms zou je het boek door de kamer willen zwieren om het dan weer snel op te rapen en verder te lezen tot het onverwachte einde. Het laat je niet los.
BIO
Jeroen Follens is werkzaam in de hulpverleningssector. Hij heeft dit boek