Cicero boek
Cicero - een biografie
Pompeius, Caesar en Crassus vormden in 60 v. Chr. met z’n drieën een bondgenootschap genaamd het eerste triumviraat (driemanschap). Hun politieke carrières werden tegengewerkt door de Senaat. Met dit geheime bondgenootschap spraken zij af om de macht te delen tijdens het consulaat van Caesar. Dankzij de steun van Crassus en Pompeius werd Caesar in 59 v. Chr. benoemd tot consul. Om de band tussen de mannen nog sterker te maken, trouwde Pompeius datzelfde jaar met de dochter van Caesar, Julia.
De dood van Crassus en Julia in 53 bracht een einde aan het bondgenootschap tussen de drie mannen. De spanningen tussen Pompeius en Caesar namen toe. Pompeius wachtte tot de politieke situatie in Rome uit de hand zou lopen en hij de macht kon grijpen. Hij kreeg deze kans in 52
Dat jaar werd Rome geteisterd door geweld en anarchie leek onvermijdelijk. Rome had een leider nodig en aangezien Caesar op veldtocht was greep Pompeius de kans om de enige consul van Rome te worden.
In 49 , na het einde van de Gallische Oorlog, wilde Caesar zich opnieuw kandidaat stellen voor het consulaat maar hij werd tegengewerkt door de Senaat die aan de kant van Pompeius stond.
Daarop trok Caesar met zijn leger de rivier de Rubicon over om
Marcus Tullius Cicero
Cicero (voluit: Marcus Tullius Cicero) was een beroemde Romein. Hij was een staatsman, een spreker en een bedenker van wetten. Hij hield een hele tijd lang het hoogste ambt (positie) in het oude Rome, namelijk dat van consul.
Cicero werd beroemd toen hij het opnam tegen de wetten van de dictator van Rome, Sulla. Als advocaat. Later ging hij in de politiek toen hij veel zaken had gewonnen.
Hij was getrouwd met Terentia en had een zoon en een dochter, Tullia en Marcus en vijf kleinkinderen. Hij stierf tijdens een Romeinse burgeroorlog toen hij de kant koos van Pompeius Magnus tegen over Julius Caesar (de winnaar van de oorlog).
Cicero Marcus Tullius Cicero leefde van v.C. tot 43 v.C. Hij werd geboren in Arpinum op 3 januari v. C. Hij was een redenaar,politicus, advocaat en filosoof. Hij kwam aan de macht doordat hij uit een rijke familie kwam en hij goed overtuigen (redevoeringen). Hij was tegen oorlog en geweld. Eerst was hij advocaat daardoor kwam hij in de politiek door die dingen samen werd hij een beroemde redenaar. Hij was erbij toen Julius Caesar vermoord werd maar was er niet bij betrokken, hij was tegen geweld. Zelf is hij op een gruwelijke manier vermoord, op 7 december 43 v.C. in Caieta.
Cicero, Biografie en werken
Inleiding op Cicero
Cicero was een belangrijk man in veel van de politieke gebeurtenissen van die tijd en heeft de bloei en het verval van de Romeinse republiek meegemaakt. Veel van zijn bewaarde werken zijn nu waardevolle bron voor geschiedkundigen. Hij was onder andere redenaar, advocaat, politicus en filosoof. Toch vond hij politiek belangrijker dan filosofie. De enige momenten in zijn leven waarin hij filosofische werken schreef, waren die wanneer hij niet kon deelnemen aan de politiek.
Politieke en professionele biografie:
Marcus Tullius Cicero werd geboren op 3 januari in v.C. in Arpinum. Van zijn moeder weten we dat ze van goede komaf was en een goede vrouw was, over zijn vader is er niet veel met zekerheid te zeggen (hij zou zelfs volgens sommigen afkomstig zijn van Tullus Attius, een illustere koning). De welbekende naam ‘Cicero’ is alleszins zijn bijnaam, en dit Latijse woord betekent iets als: een man met een puist op zijn neus. Hoewel de bijnaam in wezen een spottende betekenis had, heft Cicero dit nooit als een probleem ervaren. Hij was er zelfs trots op. Reeds op jonge leeftijd viel Cicero op door zijn intelligentie. Hij had toen al een voorkeur voor poëzie, getuige daarvan is Pontius Glaucus , het eerste gedi
Cicero, Marcus Tullius-,
, Romeins staatsman en redenaar. Door zijn talrijke geschriften heeft hij veel invloed gehad op zijn tijdgenoten, en later op de wereldbeschaving. Hij genoot zijn opleiding bij verschillende bekende redenaars en wijsgeren. In 80 werd hij bekend door zijn verdediging van Roscius Amerinus, die beschuldigd werd van vadermoord. In 75 werd Cicero quaestor op Sicilië, waar hij zoveel aanzien verwierf dat de Sicilianen hem in 70 de aanklacht tegen de corrupte stadhouder Verres opdroegen, waarop Verres de stad verliet. Na het ambt van questor te hebben neergelegd, betrad Cicero het terrein van de staatkunde. Enkele bekende werken van zijn hand zijn: De divinatione, De officiis, De oratore en Tusculanae disputiones. In 44, na de dood van Caesar, werd hij gevangen genomen en vermoord door aanhangers van Caesars opvolger Antonius. Zijn hoofd en rechterhand werden te Rome tentoongesteld op het redenaarsgestoelte. Hierop zinspeelt m. in Idee , waarin hij over het proces van kennisverwerving schrijft: ‘Cicero wist niet wat er na z'n dood zou gebeuren met z'n hoofd. Nu weet dit elke latynse schooljongen, die op zyn beurt niet veel weet de officiis, of de oratore ()’ (vw iii, p. ). In Idee , dat handelt over de vraag of het nuttig is o
Het gaat ons in dit kader niet zozeer om de plaats van Cicero in de geschiedenis van de Romeinse letteren en filosofie, als wel om zijn rol in de verwikkelingen die uitliepen op het einde van de Romeinse republiek. Zijn karakter en politiek optreden worden vooral beschreven in de biografie van Ploutarchos en door Dio Cassius. Zijn eigen opvattingen komen naar voren in zijn politieke en filosofische geschriften en in de honderden bewaard gebleven brieven van zijn hand.
Hij is met »Cato Uticensis de meest op de voorgrond tredende representant en verdediger van de republikeinse instituties met de Senaat als de belangrijkste daarvan, in een tijd waarin Rome steeds meer in de greep komt van legeraanvoerders die, steunend op hun militaire macht en in verbond met delen van de plebs, de situatie naar hun hand zetten: Crassus, Pompeius en Caesar, daarna Marcus Antonius, Octavianus en Lepidus. In al deze verwikkelingen toont Cicero zich minder steil, zo men wil minder principieel dan Cato. Hij gaat een aantal malen een verbond aan met Pompeius, toch bepaald geen vriend van de Senaat, grijpt later de verzoenende hand van Caesar, en stelt tenslotte zijn hoop op Octavianus. Tegelijkertijd toont hij meer politiek inzicht dan »M.I. Brutus, wanneer hij deze na de moord op Caesar