Yves klein pompon
Indisch Museum
Yves Klein (28 april &#; 6 juni ) was een Franse kunstenaar van Indische afkomst en een belangrijke figuur in de naoorlogse Europese kunst. Op onze website hebben wij reeds aandacht besteed aan het werk van zijn vader: Frits Klein, in Frankrijk Fred Klein genoemd ( ).
De Indische wortels van Yves, zijn zoon Yves Amu en zijn vader Frits zijn in een document vastgelegd; de overlijdensakte van de grootmoeder van vaders kant, Emma Charlotte Ploem. In dit document wordt aangegeven dat Emma Charlotte Ploem op 18 oktober is overleden en dat zij dochter is van Eduard Charel Ploem en de Inlandsche vrouw Eomi.
Yves Klein werd geboren in een schildersfamilie en ging in zijn geboortestad Nice naar de Nationale Koopvaardijschool; studeerde daarna aan de School voor Oosterse Talen, waarna hij in de boekhandel terechtkwam en zelfs een baan als paardendresseur had. Klein zag zijn leven en bestaan als kunstenaar als een geheel. Hij beschouwde dan ook de sport judo, die hij intensief beoefende (zwarte band), als een deel van zijn artistieke paden. Klein was een vooraanstaand lid van de Franse artistieke beweging van Nouveau réalisme, opgericht in door kunstcriticus Pierre Restany. Hij was een pionier in de ontwikkeling van performance art en wordt gezien als een ins
In deze aflevering over kleuren vernoemd naar een kunstenaar een wat minder gangbare kleur: IKB of te wel: Yves Klein Blauw. Het is wel een kleur waar veel mensen gelijk een beeld bij hebben. Ken je het werk van Yves Klein, dan ken je ook de kleur blauw. Ik herinner me zelf eigenlijk geen werk van hem dat NIET blauw is…
Yves Klein ( – ) is geboren in Nice, een Franse stad waar ik vroeger best wel vaak geweest ben. Dat is het eerste dat me opvalt als ik zijn biografie lees. Hij is ook niet echt oud geworden: maar Dat wist ik niet. Hartaanval. Zowel zijn vader als zijn moeder waren kunstenaar. Zijn vader schilderde figuratief, zijn moeder meer abstract.
liefde voor blauw
Overal lees ik dezelfde anekdote over het ontstaan van zijn voorliefde voor blauw. Hij lag als negentien jarige aan het strand met zijn vrienden Arman en Claude Pascal. Overmoedig en vol van zichzelf (zo stel ik me dat dan voor bij jonge Franse jochies) verdeelde de drie de wereld onderling. Arman koos ‘aarde’, Pascal ‘woorden’ (in een andere versie ‘de lucht’) en Klein ‘de oneindigheid van de blauwe lucht’. Ik denk dan: hoe kom je op deze drie keuzes als je de wereld probeert te verdelen? Dat deden de Griekse Goden toch heel anders.
De anekdote eindigt ermee dat Klein zijn keuze zou hebben gesigneerd en d
Yves Klein – Theater van de leegte
In , vier jaar na de vroegtijdige dood van Yves Klein (), noemde kunstcritica Lucy R. Lippard hem &#;het meest invloedrijke lid van de Nouveaux Réalistes&#;. Deze groep werd enkele maanden na de expo Nouveau Réalisme in te Milaan opgericht en bestond uit onder anderen Yves Klein, Jean Tinguely, Raymond Hains, Jacques Villeglé, Raoul Dufrêne en Arman. De criticus Pierre Restany trad op als woordvoerder. In organiseerden de Nouveaux Réalistes de expositie 40° au-dessus de Dada in Restany’s Galerie J. in Parijs, waarmee ze zich rechtstreeks in de traditie van het dadaïsme plaatsten. Het Nouveau Réalisme betekende zeker geen breuk met de moderne kunst uit de eerste helft van de twintigste eeuw. Dada en het surrealisme, die in Parijs nog steeds aanwezig waren, werkten erin door. Alledaagse voorwerpen – zoals in Duchamps readymades – vormen de basis van de assemblages van Arman, de afgescheurde posters van Hains, de machines van Tinguely en de in blauwe verf gedrenkte sponzen van Yves Klein.
In de tentoonstelling Yves Klein – Theater van de leegte in BOZAR wordt de iconische figuur Yves Klein nauwelijks in zijn context geplaatst. Zijn lidmaatschap van de groep Nouveaux Réalistes komt slechts één keer expliciet ter sprake, in de bi