Bibian mentel gescheiden
Bibian Mentel Spee wordt op 27 september geboren in Utrecht. Ze groeit op in Loosdrecht. De ouders van Bibian, Theo Mentel en Maude Meijlink, zijn allebei geboren in een jappenkamp in voormalig Nederlands-Indië. Het kampleven is voor alle kinderen van grote invloed op de vorming van hun karakter. Al hebben zij vaak geen duidelijke herinneringen aan specifieke gebeurtenissen, de algemene sfeer van angst en gevaar blijft wel altijd bij hen. De herinneringen die wel bewaard zijn gebleven, hebben daar ook mee te maken.
Eén herinnering uit het jappenkamp maakte een grote indruk op de moeder van Bibian. Wanneer zij als kind huilde, lawaai maakte of vervelend deed, kreeg haar moeder meestal klappen. Hierdoor leerde Maude op zeer jonge leeftijd dat het beter was om in stilte haar verdriet te verwerken en naar de wereld toe altijd een vrolijk, lachend gezicht op te zetten. Daar help je een ander het meest mee. Met deze gedachte heeft Maude Bibian opgevoed. Lief zijn, zodat je geen problemen veroorzaakt. Bibians vader was uitermate competitief, een echte strijder. Haar moeder leerde haar dat je passie volgen en het beste uit jezelf halen belangrijker was dan winnen. Maar haar vader vond dat de nummer twee de eerste verliezer was. Van hem moest er vooral gewonnen worden.
Zie daar Bib
Er was in het snowboarden een duidelijke tweedeling tussen de alpine-snowboarders en de freestylers. Ik was ook een fanatieke skateboarder en voelde mij het meeste aangetrokken tot die laatste groep.
Kamikazepiloten met punkharen
De freestylers waren vaak kamikazepiloten op een plank, veel kwajongens met punkharen en ADHD (al heette dat toen nog niet zo). Ze droegen zulke wijde broeken dat je er met twee personen in paste.
Ik had een paardenstaart en moest het niet van mijn verfijnde techniek hebben, maar van mijn lef, incasseringsvermogen en fanatisme. Daarmee eindigde ik bij wedstrijden meestal ergens in de subtop.
De enige wedstrijd won ik per ongeluk
De enige wedstrijd die ik ooit won was het O’Neill Snowboard Festival op de borstelbaan in Huizen en dat was eigenlijk per ongeluk. De schans waarvan ik me moest lanceren om over een auto te springen was namelijk ongemerkt naar voren verschoven waardoor de punt van mijn board tegen de auto kwam, ik een salto voorover over de auto maakte, wonderwel redelijk goed landde en onder luid gejoel beneden arriveerde.
Op de foto zie je linksboven de poster van die wedstrijd.
De
Kijken naar wat nog wél mogelijk is, dat was paralympisch kampioen Bibian Mentel () ten voeten uit
De vrouw met negen levens werd ze genoemd. Vijftien keer kreeg paralympisch kampioen Bibian Mentel te horen dat de kanker in haar lichaam was teruggekeerd. Toen artsen onlangs uitzaaiingen in haar hersenen ontdekten, bleek zelfs aan haar onverzettelijkheid een grens te zitten.
Als iemand in de sport het toonbeeld van positivisme en doorzettingsvermogen was, dan was het Bibian Mentel, de voormalig rechtenstudent die op jarige leeftijd begon met snowboarden, betoverd als ze was door de sneeuw, de snelheid en de vrijheid die het leventje als sporter haar bood. Slapen deed ze in een oude PTT-bus, eten uit blikken Struik.
Ze leek samen met Nicolien Sauerbreij een belangrijke kandidaat voor de Olympische Spelen van Salt Lake City in , tot een enkelblessure roet in het eten gooide. Wat een onschuldige opgezwollen enkel leek te zijn, bleek een kwaadaardige tumor.
De tumor werd verwijderd, Mentel hervatte de training, de tumor keerde terug. Dat patroon herhaalde zich 21 jaar lang. Slecht nieuws incasseren en de draad weer oppakken; het was haar overlevingsstrategie, bij elke onheilstijding weer.
Nuchter, kil bijna, noemde ze die benadering afgelopen oktober in een uitzending van
Kut kanker!
Gezin, strijd en snowboard beheersen leven van kampioen
Bibian Mentel: Gouden Plak voor optimisme
[Recensie] &#;Gehandicapt? Dat zullen we nog wel eens zien!&#; Met dat uitgangspunt en met dat onverwoestbare optimistische karakter reageerde paralympisch kampioen snowboarden Bibian Mentel op iedere suggestie dat ze bepaalde dingen niet zou kunnen omdat ze immers gehandicapt was. Ze mist haar rechteronderbeen door botkanker, werd inmiddels een aantal malen geopereerd aan longkanker en kreeg vervolgens te maken met kanker aan haar hilus. Waar die hilus zat, wat het was en waarvoor die diende… ze had geen flauw idee. Maar ernstig was het wel. Althans dat zeiden de artsen. Vanaf dat moment konden ze niets meer voor haar doen. Ze zou doodgaan.
Maar wie denkt dat Mentel na zo’n mededeling het hoofd in de schoot legt kent deze topsporter niet. Niets doen en berusten bestaan niet voor haar en haar man, coach en beste vriend Edwin. Bibian píkte het niet. Haar zoon Julian was op dat moment Ze wil hem minstens 18 zien worden.
En daar gaan Ed en Bibian weer. Op zoek naar een nieuwe methode die haar zou kunnen genezen. Net zo verbeten als wanneer Bibian op haar snowboard staat, vastbesloten een gouden plak te halen, de beste te zijn, nooit op te geven en anderen te i
Bibian Mentel
In de vakantie heb ik de biografie van Bibian Mentel gelezen. Zij is eind maart overleden, nadat ze al 21 jaar leefde met de diagnose: Kanker. Het boek heet &#;LEEF&#; en het is een mooi verhaal over hoe Bibian leefde met de kanker. Je kan kiezen om te leven of je kan op de bank gaan zitten en niets meer doen, maar dan ben je al dood, voordat je echt doodgaat.
Het is een aangrijpend boek. Zeker ook, omdat het lijkt alsof zij het schoolvoorbeeld is van hoe je met kanker om moet gaan. Dat is niet het idee achter het verhaal. Gelukkig niet, want elk mens moet zijn eigen weg vinden in het leven met of zonder ziekte. Ook Bibian ziet zichzelf niet als het ideale voorbeeld. Zij zegt zelf dat er meer is, dit is niet hoe zij echt is. Er is meer aan haar verhaal. Zij schrijft dat ze helemaal niet zo naar buiten gericht was, maar liever achter moeders rok verdween. Toch heeft het leven gemaakt, dat ze meer op de voorgrond stond. Terwijl ze in haar leven, bleef zoeken, naar wie ben ik eigenlijk. Haar keuze om niet meer via de sportbond het trainingsprogramma te volgen, maar haar eigen weg daarin te gaan, wordt haar niet altijd in dank afgenomen. Zelfs zo, dat ze wordt beschuldigd dat ze een andere sportster bij een afdaling heeft laten vallen… Toch kiest ze dan voor d