Bb king geboren
B.B. King
Beschouwd als de grootste bluesartiest van na de Tweede Wereldoorlog, is B.B. King na zo’n zestig jaar in de muziek nog altijd niet uitgespeeld. Zijn carrière kent vele hoogtepunten, terwijl zijn werklust voorbeeldig mag worden genoemd. Als een van de weinige bluesmuzikanten weet King eind jaren zestig ook door te dringen tot de blanke popmarkt. Dat succes bouwt hij in de loop der decennia uit dankzij samenwerkingen met onder meer U2 en Eric Clapton.
B.B. King wordt in geboren als Riley B. King en groeit op in het Mississippi Delta-gebied, in het zuiden van de Verenigde Staten, temidden van katoenplukkers. Een hard en armoedig bestaan dat hem al op jonge leeftijd doet besluiten om te proberen geld te verdienen met het maken van muziek. In Indianola doet hij op straat zijn eerste optredens.
Radiostation
Zijn neef, bluesgitarist Bukka White, brengt hem het een en ander bij en eind jaren veertig kan King, als jinglezanger, aan de slag bij WDIA in Memphis, het eerste door zwarten gerunde radiostation in de VS.
Als dj noemt hij zich ‘Beale Street Blues Boy’, naar de uitgaansstraat van Memphis, om via ‘Blues Boy King’ uit te komen bij ‘B.B. King’. Zijn gitaar krijgt de naam ‘Lucille’, als King
B.B. King: The Life of Riley ()
Plot B.B. King: The Life of Riley
"Survival is a word This is its story!"
Regisseur Jon Brewer werkte nauw samen met B.B. King (meer dan 2 jaar). Dat leverde uur beeldmateriaal op. Dit is een documentaire die laat zien hoe een zwarte jongen, geboren in Mississippi op 6 september , zijn leven ziet veranderen. Hoe hij streed tegen racisme, om zelfs de zwaarste critici in de entertainmentindustrie te overwinnen. Om uiteindelijk King of the Blues te worden, met meer dan optredens tot nu toe en de verkoop van meer dan 40 miljoen platen wereldwijd.
Externe links
Acteurs en actrices
Video's en trailers
De Amerikaanse bluesgitarist en singer-songwriter B.B. King wordt algemeen beschouwd als een van de grootste bluesartiesten aller tijden. Zijn bekendste hit is The Thrill Is Gone.
Muzikaal gezien werd King onder meer gevormd door gospelmuziek in de kerk. In de jaren dertig kreeg hij zijn eerste gitaar van zijn neef, deltabluesgitarist Bukka White. Al op jonge leeftijd raakte King onder de indruk van zwarte blues- en jazzmuzikanten als T-Bone Walker, Lonnie Johnson, Charlie Christian en Django Reinhardt.
Beale Street Blues Boy
In verhuisde B.B. King naar Indianola, Mississippi. Weer enkele jaren later kwam hij in Memphis, Tennessee, te wonen. Hier trad hij, onder meer met hulp van zijn neef, geregeld op en ontmoette hij andere artiesten als Johnny Ace, Bobb
In Memoriam BB King
Bluesheld overleden op jarige leeftijd
Muzieknieuws
King werd geboren op 16 september op een katoenplantage bij Itta Bena in Mississippi. In zijn jeugd zong hij in het kerkkoor en in zijn jonge tienerjaren begon hij met gitaarspelen. Eind jaren veertig begon zijn professionele carrière als muzikant en hij hield er nog tot op hoge leeftijd een uitzonderlijk druk tourschema op na. Naar verluidt trad hij in maar liefst keer op.
Lucille
Berucht is het verhaal over een optreden in Arkansas in Twee bezoekers van het café waar King speelde raakten in gevecht en een van hem stootte een vat kerosine om dat gebruikt werd om het café te verwarmen. Nadat het gebouw in brand vloog en werd geëvacueerd, rende King naar binnen om zijn geliefde Gibson ES van de vlammen te redden. Sinds hij een dag later erachter kwam dat het gevecht ging over een vrouw die Lucille heette, heeft King iedere gitaar die hij gehad heeft zo genoemd, om hem eraan te herinneren nooit meer zoiets doms te doen.
Omdat King niet sterk was in muziektheorie en zelf toegaf zwak te zijn in akkoorden, was hij aangewezen op improvisatie en leadgitaarspel. Hij ontwikkelde daarin een zeer herkenbare stijl die gekenmerkt wordt door intense snaaropdrukkingen en een expressieve
King of the Blues, The Rise and Reign of B.B. King
King of the Blues. De titel van de vorig jaar verschenen biografie van B.B. King is natuurlijk een inkoppertje. B.B. King, King of the Blues, what else? Or who else, for that matter? Nou, daar valt misschien wel wat op af te dingen. Want er zijn nogal wat Kings in de blues. In de eerste plaats natuurlijk zijn naamgenoten Freddy en Albert – nee, geen familie allebei, hoewel Albert nog wel heeft geprobeerd mee te liften op de populariteit van B.B. door zich tot nephew van de grootmeester uit te roepen – maar nee, zo invloedrijk als B.B. kunnen zij toch moeilijk worden genoemd. Robert Johnson dan, King of the Delta Blues Singers, daar kunnen we toch niet aan voorbij? Of wat te denken van Gertrude ‘Ma’ Rainey, Queen of the Blues? En toen die troon al bezet was doopte platenlabel Columbia Bessie Smith doodleuk tot Empress of the Blues. Volkomen terecht, wat mij betreft. Maar hoe terecht is de titel voor B.B.? Daniel de Visé, auteur van King of the Blues, The Rise and Reign of B.B. King, laat overtuigend zien dat onze twintigste-eeuwse muziek – de blues natuurlijk, maar ook de rock and roll, de pop, de rock – er heel anders had uitgezien als B.B. er niet was geweest.
De grammofoon van Tante Victoria
B.B. (Blues Boy)