Klassiek ballet
Recensie: de biografie van Hans van Manen is aantrekkelijk, maar leunt ook erg veel op Van Manen zelf
Hans van Manen () is behangen met alle voorstelbare prijzen voor zijn ongeveer balletten die over de hele wereld werden opgevoerd. Hij stond aan de wieg van het Nederlands Dans Theater en werkte in de jaren zeventig en tachtig bij Het Nationale Ballet.
Vorig jaar juli werd hij 90, en nu is er de biografie Gelukskind van slavist Sjeng Scheijen, die zich eerder in de danswereld waagde met een veelgeprezen biografie van Sergej Diaghilev (), oprichter van het vermaarde gezelschap Ballets Russes.
Van Manen groeide op vlak bij de Stadsschouwburg, in een huis aan de Marnixstraat, waar behalve het gezin Van Manen verschillende prostituees woonden. Ook woonde in hetzelfde pand het lesbische paar Agaath Smit en Saar Heshof. Saar runde vanaf in de Lange Niezel café Monico, waar mannelijke en vrouwelijke homoseksuelen ‘en zuchtende twijfelaars’ elkaar ontmoetten.
Van Manens vader stierf jong, zodat moeder Marga het alleen moest zien te rooien met haar zoons van 14 en 7 jaar. In kreeg ze een baan aangeboden op het Amsterdamse arbeidsbureau, toen een Duitse Dienststelle. Ze moest helpen bij de organisatie van de Arbeitseinsatz. Omdat de dienst ook betrokken was bij het vergaren van d
Scapino Ballet Rotterdam - Biografie
Scapino Ballet Rotterdam in De Tamboer
Scapino Ballet Rotterdam stond op vrijdag 11 oktober in De Tamboer met de dansvoorstelling Holland & Le Chat Noir. Deze voorstelling werd mede mogelijk gemaakt door De Vrienden van De Tamboer.
Holland & Le Chat Noir
Twee topstukken van de succesvolle choreograaf Ed Wubbe in één voorstelling: Holland en Le Chat Noir. Scapino Ballet Rotterdam neemt het publiek mee in dit sfeervolle tweeluik in de bruisende, theatrale dans van de Gouden Eeuw en de Parijse revue.
Met een oer-Hollandse wolkenlucht in de stijl van Van Ruysdael en 17e-eeuwse kostuums, gaat Holland terug naar de Gouden Eeuw. De tijd waarin Nederland een natie van de koopman en de dominee was, waarin onze identiteit werd bepaald. Met strak geregisseerde groepsstukken en opzwepende solo’s toont de choreografie het dubbele gezicht van Nederland. Muziek van Kimmo Pohjonen, Eric Echampard en Fabian Smit wordt live uitgevoerd.
Het theatrale, energieke en emotionele Le Chat Noir is een dansante, muzikale ode aan Parijs. Het gelijknamige theatercafé komt rond tot leven in een bruisende mix van dans, muziek en variété. Maar achter het glansrijke theaterleven en de flamboyante artiest
Hans van Manen () wordt door velen beschouwd als ’s werelds belangrijkste choreograaf van na de oorlog. In Gelukskind vertelt biograaf Sjeng Scheijen Van Manens levensverhaal. Hoe hij zonder afgeronde lagereschoolopleiding op zijn twaalfde moest gaan werken, om tien jaar later zijn eerste choreografie te maken. Sindsdien heeft hij continu zijn publiek betoverd en steeds weer zijn grote gave herontdekt. Een gelukskind.
Scheijen kreeg voor het boek exclusieve toegang tot het archief van Van Manen en sprak uitgebreid met hemzelf, zijn vrienden en geliefden, en met de kunstenaars en dansers waarmee hij werkte.
Boekpresentatie
De boekpresentatie van Gelukskind vond gisterenavond plaats in Nationale Opera & Ballet, met Hans van Manen en zijn partner Henk van Dijk als eregasten. De presentatie werd geopend door Mai Spijkers, directeur van Uitgeverij Prometheus. Joseph Massarelli, Edo Wijnen en Daniel Silva dansten bij deze gelegenheid Van Manens Solo.
Sjeng Scheijen
Sjeng Scheijen () schreef eerder de biografie van dans- en kunstpionier Sergej Diaghilev, die wereldwijd is erkend als het absolute standaardwerk, en De avant-gardisten, waarvoor hij de BookSpot Literatuurprijs won, de belangrijkste non-fictieprijs. Zijn boeken worden vertaald in het Frans
Prima ballerina Igone de Jongh veegt de vloer aan met Het Nationale Ballet in haar nieuwe biografie
Hoewel dat afscheid gepaard ging met mooie woorden, koninklijk bezoek en fraaie onderscheidingen, blijkt nu dat het toen allerminst pais en vree was tussen Igone de Jongh en het gezelschap. Er was destijds al verbazing over het feit dat de ballerina haar 25 jaar niet wilde volmaken, en het zilveren jubileum aan zich voorbij liet gaan. Duidelijk is nu dat De Jongh absoluut niet langer wilde blijven. Ze vertrok gefrustreerd en woedend.
De Jonghs boosheid geldt vooral Ted Brandsen, de directeur van Het Nationale Ballet. Hij zou haar steeds minder mooie rollen hebben gegeven, en hij blokkeerde bovendien een carrière voor De Jongh als balletmeester bij het gezelschap. Dansers krijgen vaak zo’n tweede carrière als ze te oud worden om nog op topniveau te kunnen dansen. Ze kunnen dan jongere dansers coachen en bestaande choreografieën instuderen. Volgens Brandsen was zijn prima ballerina totaal ongeschikt als balletmeester.
De verwijdering tussen De Jongh en Brandsen begon volgens haar in , toen zij als jurylid gevraagd werd voor de televisie talentenjacht ‘Dance, dance, dance’ bij RTL4. De Jongh nodigde Brandsen uit om naar de opnames te komen kijken, maar hij ging nooit op die uit
Nu te koop: biografie over balletdanseres Igone de Jongh
BOEK | De langverwachte biografie van Igone de Jongh is nu te koop! Journalist Marcel Langedijk verwoordt haar openhartige verhaal. Het boek werd door de pers kritisch ontvangen vanwege Igone’s kritiek op Het Nationale Ballet.
“Het boek gaat meer over Igone’s relatie met haar ouders, haar liefdesleven en haar passie voor ballet dan over de danskunst zelf. Of over een leven als ballerina. Het boek is vlot geschreven en voor een breed publiek, maar als echte dansliefhebber was ik na het lezen van het boek nog steeds ‘hongerig’. Ik was graag meer te weten gekomen over haar jaren bij het Nationale Ballet en hoe het was om met bepaalde choreografen te werken. Je merkt dat de biografie niet door een dansjournalist is geschreven en het boek mist daardoor diepgang. Wel siert het Igone dat ze zo openhartig vertelt. Ze gaat ‘met de billen bloot’. Daardoor heb je het gevoel dat je haar echt leert kennen!”
De harde balletwereld
Igone de Jongh uit zich in haar biografie kritisch tegenover de ‘harde balletwereld’, ondanks haar eigen grenzeloze toewijding aan de balletkunst. Ze is ook boos op haar werkgever Het Nationale Ballet (Van der Wiel, ; Hiskemuller, ). Ze verwijt het gezelschap dat ze na jarenlange trouwe