Alexandre dumas fils

Alex Dumas, de vader van Alexandre

‘Everybody knows the book well enough, but few people know its author,’ merkte Alexandre Dumas over De graaf van Monte Cristo op. Tom Reiss bracht daar verandering in. Hij schreef The Black Count. Glory, Revolution, Betrayal, and the Real Count of Monte Cristo. Het boek handelt over Alex Dumas, de vader van Alexandre, die model stond voor Edmond Dantès. Reiss kreeg er onlangs de Pullizer Price for Biography and Autobiography voor.

Thomas-Alexandre (roepnaam: Alex) Dumas werd in geboren op Saint-Domingue, het huidige Haïti. Hij was de zoon van een zwarte slavin, Marie-Cessette Dumas, en een Normandisch aristocraat, Alexandre-Antoine Davy de la Pailleterie. Toen hij veertien was, nam zijn vader hem mee naar Parijs, waar hij een gedegen militaire opleiding genoot. Aan de vooravond van de Franse revolutie koos de Creoolse jongen de naam van zijn moeder, die door zijn vader inmiddels was verkocht aan een Napolitaanse koopman.  Tijdens de Eerste Coalitieoorlog () rees zijn ster in het revolutionaire leger. De Oostenrijkers noemden hem ‘de Zwarte Duivel’ die met iedere houw van zijn degen een aantal manschappen velde. Zijn zoon omschreef hem liever als een dapper en edelmoedig centaur, een vaardig ruiter en een liefhebbende echtgenoo

Alexandre Dumas père

Alexandre Dumas père (geboren te Villers-Cotterêts op 24 juli - gestorven te Puys op 5 december ) was een bekend Frans schrijver van voornamelijk historische romans en artikelen. Op boeken wordt vaak de naam Alexandre Dumas gebruikt, maar de correcte naam is Alexandre Dumas père. Dit komt omdat er anders verwarring kan ontstaan met zijn zoon, Alexandre Dumas fils, die ook schrijver was.

Dumas maakte vaak gebruik van ghostwriters, die hem hielpen met zijn boeken, maar zij konden dit niet doen zonder de enorme verbeeldingskracht van Dumas. Dumas werd en is geliefd vanwege de vele actie in zijn boeken, maar ook voor de plotwendingen en zijn gevoel van de correctheid van historische feiten. Veel boeken werden zowel als boek als in de krant (feuilleton) uitgegeven. Dumas wist herkenbare personages in de Franse literatuur tot leven te wekken, maar er was ook kritiek. Volgens veel critici ontbrak de literaire waarde (hoewel daar nu anders over gedacht wordt) en bekritiseerde men het gebruik van ghostwriters. Zijn grootste concurrent was Victor Hugo en hij werkte hem dan ook tegen.

De bekendste werken van Alexandre Dumas zijn De graaf van Monte-Cristo en De drie Musketiers. Daarnaast schreef hij nog andere boeken, zoals De zwarte tulp, Twintig ja

De drie musketiers

Een van de grootste avonturenromans ooit

[Recensie] In de februarimaand van is er (alweer) een nieuwe vertaling uitgekomen van een boek dat over de hele wereld zijn weg vond: De drie musketiers. Alexandre Dumas père, voluit Alexandre Davy de La Pailleterie Dumas (), schreef het verhaal in de eerste helft van de 19e eeuw en het eerste gedrukte boek over De drie musketiers verscheen in het jaar

Biografische elementen
Het boek is voor nagenoeg alle landen van onze wereld vertaald en menigmaal verfilmd. Daarnaast laat het ook enkele parallellen zien met de biografie van de auteur. Alexandre Dumas ging op jonge leeftijd, voorzien van een aanbevelingsbrief vanuit het platteland naar Parijs, op zoek naar een baan. De hoofdrolspeler in het boek, d’Artagnan doet precies zo. Auteur Dumas was een zoon van een generaal, en werd door het voortijdig overlijden van zijn vader opgevoed door een priester. De hoofdrolspeler in het boek komt terecht in het leger van de koning waar hij zich opwerkt tot kapitein en één van zijn strijdkameraden is behalve musketier tevens een priester. Auteur Dumas huwde een gescheiden linnennaaister uit Rouen (1e huwelijk, gevolgd door vele relaties). Hoofdrolspeler d’Artagnan wordt in het boek verliefd op een getrouwd kamermeisje

Alexandre Dumas

door Annerieke Freeman-Smulders




Foto: Nadar



Alexandre Dumas (Davy de la Pailleterie) leefde van tot Zijn vader was de natuurlijke zoon van Markies Davy de la Pailleterie en een zwarte slavin uit Sante Domingo: Marie-Césette Dumas.

Alexandre wordt door moeder en zus opgevoed en begint in de jaren twintig te publiceren. In wordt zijn eerste toneelstuk opgevoerd. Na de opvoering in van Henry III geldt hij als een succesvol (toneel)schrijver. Hij wordt bibliothecaris bij de graaf van Orléans; neemt deel aan de revolutie van , wordt verbannen, keert terug en bereist onder andere Spanje, Duitsland, Oostenrijk, Zwitserland, Rusland en de Kaukasus.

Zijn publikaties bezorgen hem roem, geld en politieke moeilijkheden. Het fortuin dat Le Comte de Monte-Cristo (De graaf van Monte-Cristo) hem oplevert, brengt hem ertoe een kasteel te laten bouwen: een renaissancekasteel met een gotisch paviljoen, gesitueerd in een op Engelse wijze aangelegd landschapspark. Op het openingsfeest nodigt hij zeshonderd gasten uit, maar een jaar later moet hij vanwege zijn vele schulden naar België vluchten. Hoewel hij meer geld verdient dan andere (succesvolle) schrijvers, heeft hij voortdurend problemen met zijn schuldeisers.

In sterft Dumas in Puy

Dumas (père), Alexandre-,

, zeer produktief Frans schrijver van o.a. Les trois mousquetaires (, 8 dln.) en Le comte de Monte Cristo (, 12 dln.).

Dumas' schertsende uitspraak ‘Les Hollandais se nourrissent de cornichons et de genièvre! [Fr. Hollanders plegen zich te voeden met augurken en jenever]’ noemt m. in Nog eens: vrye arbeid (vw v, p. ). Dumas heeft eens verklaard dat hij een groot aantal van zijn romans en drama's niet zelf heeft geschreven, maar slechts heeft ontworpen, waarna een ander het werk afmaakte. Dit soort samenwerking was in de 19e eeuw in Frankrijk niet ongewoon. m. zinspeelt hierop in Idee , wanneer hij de werkwijze van de Tweede Kamer vergelijkt met die van Dumas: ‘En let op, zulke muurlinger staatswysheid wordt te berde gebracht, als 'n roman van Dumas, met collaboratie.’ (vw ii, p. ). In een brief aan het echtpaar Bremer-Snelleman d.d. 28 februari noemt hij Dumas ‘den boekenfabrikant met collaboratie’ (vw xxi, p. ).

m. heeft, toen hij en Mimi in zelf met grote geldzorgen zaten, met veel plezier aan Mimi het verhaal over Dumas' ‘slangentijd’ verteld. Dumas, zonder geld en inspiratie, schreef eens tegen contante betaling een feuilleton, dat vrijwel geheel geciteerd was uit andermans wer